شب قدر زمان خاص نیایش و مناجات با پروردگار است؛ اما این مراسم چگونه باید توسط افراد مختلف برگزار شود؟ پاسخ به این سوال را در کتاب «شب‌های بی‌قراری» جست‌وجو کنید.
«شب‌های بیقراری» نوشتاری است تذکری با بیان گفتار ائمه معصومین‌(ع). این کتاب از سه بخش تشکیل شده است. نویسنده این کتاب دکتر سید‌محمد بنی‌هاشمی بوده و کتاب توسط انتشارات مرکز فرهنگی‌انتشاراتی منیر منتشر شده است.

دربخش اول این کتاب که عنوان «زشتی گناه» دارد، به جنبه‌های مختلف به گناه و آثار آن در زندگی پرداخته شده است و اینکه بالاترین مشکلی که ما را از توبه دور می‌کند، فراموشی گناه است. از‌این‌رو نویسنده چنین می‌گوید: «در این شب‌ها بزرگ‌ترین مصیبتی که باید فکری به حالش کرد، مصیبت و غم غیبت است که هر دردی برگرفته از این مصیبت است، باید از گناهی به پیشگاه خداوند عذر برد که سبب به‌وجود‌آمدن مصیبت غیبت شده است، در این شب‌ها از گناهی توبه کرد که سبب آن شده تا دعای بر فرج امام‌زمان‌(عج) برآورده نشود.»

بخش دوم کتاب که «بهار استغفار» نام گرفته است، از شب‌های قدر به‌عنوان بهار استغفار و توبه یاد شده است، شب اندیشیدن در سابقه خود، شب‌هایی که باید اندیشید گناه با انسان چه می‌کند؟ تا بتوان برای درمان درد گناه و بلاهایش چاره‌ای اندیشید؛ چاره‌ای جز توبه و بازگشتن به درگاه پروردگار نیست.
نویسنده در این بخش بر اساس روایات هشدار می‌دهد که گروهی حتی شب قدر هم بخشوده نمی‌شوند: این افراد‌ شامل «عاق والدین»، «آنکه شراب می‌خورد»، «کسی که قطع رحم کند»، «آنانی که از دیگری کینه به دل دارند»است. گناه نابخشودنی دیگر، حق‌الناس است. حق‌الناس از دیگر گناهانی است که اگر به آن بی‌توجهی شود، هیچ معلوم نیست خداوند آن را ببخشاید.
در ادامه، نویسنده با تکیه بر آیات و روایات راه بهتر و سریع‌تری برای قبولی توبه و استغفار معرفی می‌‌کند: «شفیع‌بردن آنانی به درگاه خداوند که شفاعتشان بی‌جواب نمی‌ماند. در این شب عظیم می‌توان صاحب و قطب عالم وجود را شفیع خود قرار داد و از او خواست برایمان طلب عفو کند.»

بخش سوم این کتاب «شب بیست‌‌و‌سوم، شب قدر» نام گرفته است. آن‌گونه که از آیات و روایات فهمیده می‌شود، شب بیست‌و‌سوم ماه مبارک رمضان، همان شب قدری است که از هزار ماه برتر است، شبی که بیشترین مناسبت را با امام‌زمان(عج) دارد و بنا به صریح روایات، ملائکه در این شب به دور حجت خدا طواف می‌کنند. در این گفتار به فضایل و ‌اعمال این شب پرداخته شده است‌

و در پایان چنین می‌خوانیم: «آیا سزاست که در این شب‌ها به فکر خود باشیم و دست به دعا برداریم و حاجتمان را از درگاه خدا بخواهیم و دردمندترین دردمند عالم وجود را به فراموشی سپاریم؟!
بهترین کار، اگر این شب‌ها خود را فراموش کرده، تنها برای امام زمان(عج) دعا کنیم، نه‌تنها ضرر نکرده‌ایم، بلکه بزرگ‌ترین سود را در عمر خود برده‌ایم. می توانیم در انتها رو به ایشان کرده، خواسته دل خود را بیان کنیم: ما نیز حاجتی داریم که برآوردن آن به دست شماست. پس آنچه به صلاح دنیا و آخرتمان است، برایمان مهیا سازید.» منبع

برگی دیگر از کتاب:

ندیده ای فرزندی با خطای بسیار چگونه حرمت پدر را پاس نمی دارد، چگونه در را به هم می کوبد و از منزل خارج می شود؟ صبح تا شام با غرور کودکانه خود بی عذر و بهانه در کوی و برزن می گردد و رو سوی عذرخواهی نمی آورد. اما شب هنگام، هنگامه تاریکی و تنهایی چاره ای جز بازگشت به خانه پدری ندارد! در راه، با واهمه ای که از پذیرفته نشدن عذر خود دارد، زیر لب زمزمه می کند:

«پدر جان! من که جز این منزل، جا و مکانی ندارم! اگر از این در روم به کدامین منزل پا نهم؟»

آن هنگام که با ترس و اضطراب به در خانه می رسد، ناگاه می بیند در نیمه باز است! پدر، پشت در ایستاده! گویا پدر منتظر فرزند است! تا او را می بیند، به گرمی به آغوشش می کشد:

«فرزندم! چه خوب شد آمدی! پیش تر منتظرت بودم!»

این است مهربانی و بزرگواری یک پدر! امام زمان علیه السلام برای ما پدراند و ما همه فرزندان اوییم!

با هر خطا و اشتباه، با کوله باری از گناه، رویی سیاه و حالی تباه، هر قدر هم که بد کرده باشیم، ما فرزندانیم و او پدر! و این پدر است که با همه اقتدار و بزرگی اش، مهربانانه در مقابل فرزند می ایستد و منتظر لب گشادن او می شود تا بی هیچ عذر وبهانه ای به آغوشش کشد و با گذشت پدرانه اش سرش را بالا گیرد و خم به ابرو نیارد! …

دانلود کتاب شب های بی قراری