امام علی علیه السلام: اُوصیکُم بِمُجانَبَةِ الهَوى؛ فَإِنَّ الهَوى یَدعو إلَى العَمى، وهُوَ الضَّلالُ فِی الآخِرَةِ وَالدُّنیا. شما را به دورى گُزیدن از هواى نفس، سفارش مى کنم؛ چرا که هواى نفس، به کورى [ـِ دل و بینش] فرا مى خوانَد و آن، [موجب ] گمراهى در آخرت و دنیا است. دعائم الإسلام، ج 2، ص 350
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مَن یَرغَبُ فِی الدُّنیا فَطالَ فیها أمَلُهُ، أعمَى اللّهُ قَلبَهُ عَلى قَدرِ رَغبَتِهِ فیها. هر که به دنیا گراید و آرزوهاى دنیوى اش، دور و دراز گردد، خداوند به اندازه گرایش او به دنیا، دلش را کور مى گردانَد. تحف العقول، ص 60
امام علی علیه السلام أشَدُّ العَمى مَن عَمِیَ عَن فَضلِنا، وناصَبَنَا العَداوَةَ بِلا ذَنبٍ سَبَقَ إلَیهِ مِنّا، إلّا أنّا دَعَونا إلَى الحَقِّ ودَعاهُ مَن سِوانا إلَى الفِتنَةِ وَالدُّنیا. کورترینِ مردم، کسى است که از دیدن برترى ما، کور باشد و بدون آن که گناهى در حقّ او کرده باشیم، با ما دشمنى ورزد. تنها گناهمان، این است که ما او را به حق، دعوت کرده ایم، در حالى که دیگران، او را به سوى فتنه و دنیا، فرا خوانده اند. الخصال : ص 632 ح 10
امام علی علیه السلام أشَدُّ العَمى مَن عَمِيَ عَن فَضلِنا، وناصَبَنَا العَداوَةَ بِلا ذَنبٍ سَبَقَ إلَيهِ مِنّا، إلّا أنّا دَعَونا إلَى الحَقِّ ودَعاهُ مَن سِوانا إلَى الفِتنَةِ وَالدُّنيا. كورترينِ مردم، كسى است كه از ديدن برترى ما، كور باشد و بدون آن كه گناهى در حقّ او كرده باشيم، با ما دشمنى ورزد. تنها گناهمان، اين است كه ما او را به حق، دعوت كرده ايم، در حالى كه ديگران، او را به سوى فتنه و دنيا، فرا خوانده اند. الخصال : ص ۶۳۲ ح ۱۰
ترجمه: اما بعد، من شما را به تقواى الهى توصیه مى کنم، همان خداوندى که آفرینش شما را آغاز کرد و بازگشت شما نیز به سوى اوست. خدایى که برآورنده حاجات شما و آخرین نقطه امید و آرزویتان است. راه راست شما به او ختم مى شود و به هنگام ترس و وحشت پناهگاهتان تنها اوست. تقوا پیشه کنید که تقواى الهى داروى بیماریهاى دل هاى شماست و سبب بینایى قلب ها و شفاى امراض جسمانى و موجب اصلاح فساد جان ها و پاکیزگى از آلودگى ارواح و جلاى نابینایى چشم ها و سبب امنیّت در برابر اضطراب ها و روشنایى تیرگی هاى شما است. حال که چنین است اطاعت خدا را جامه زیرین قرار دهید؛ نه رویین، بلکه آن را درون وجود خود سازید؛ نه جامه زیرین (و از آن بالاتر) آن را در درون قلب خود وارد کنید و فرماندهى امور خود را به او بسپارید و راهى براى ورود به آبگاه (زندگى) و شفیعى براى نیل به خواسته ها و سپرى براى روز اضطرار و چراغ پرفروغى براى درون قبرها و مایه آرامشى در برابر وحشت هاى طولانى و راه گشایشى براى لحظات سخت زندگى، زیرا اطاعت خداوند وسیله حفظ از حوادث مرگبارى است که اطراف انسان را فرا گرفته و وحشت هایى که (هر لحظه) انتظار آن مى رود و حفظ از حرارت آتش هاى برافروخته (جهان دیگر) است. هر کس دست به دامن تقوا زند شدائد و سختی هاى نزدیک، از وى دور مى گردد، تلخی هاى حوادث ناراحت کننده به شیرینى مبدّل مى شود، امواج متراکم ناراحتى از او دور و مشکلات پى در پى و خسته کننده آسان مى گردد، و مجد، عظمت از دست رفته، همچون باران هاى پرپشت بر او فرو مى بارد و رحمت قطع شده الهى به سوى او باز مى گردد. نعمت هایى که فرو نشسته بود به جوشش در مى آید و برکت هاى کم شده به فراوانى بر او ریزش مى کند. حال که چنین است (و تقوا و اطاعت پروردگار سرچشمه این همه برکات است) تقواى الهى پیشه کنید، همان خداوندى که با پند و اندرزش به شما سود بخشیده و با رسالتش شما را اندرز داده و با نعمتش بر شما منّت نهاده است، بنابراین خود را براى پرستش او آماده کنید و با انجام وظایف، حق طاعتش را بجا آورید.
دقت:
امير مؤمنان علیه السلام صفات و آثارى از تقوا به شرح زير بيان مى كند كه انسان وادار مى شود به اين فضيلت رو آورد و آن را پناه خود گرداند: 1- درمان درد دل هاى شماست، پيش از اين شرح داده ايم كه پرهيزگارى داروى دردهاى اخلاقى و صفات زشت نفسانى است كه موجب هلاكت انسان است. 2- بينايى براى كورى دل هاى شماست، مراد رهايى چشمهاى دل از كورى نادانى است. 3- درمان بيمارى بدن هاى شما است، زيرا پرهيزگارى مستلزم كاستن در خوردن و آشاميدن، و بسنده كردن به اندازه نياز است، چنان كه آن حضرت در آن جا كه ويژگي هاى پرهيزگاران را بر شمرده كم خوردن را يكى از صفات آنان ذكر فرموده است، و ما مى دانيم پرخورى چه بيماري هاى بسيارى كه در بدن انسان به وجود مى آورد. از اين رو آن بزرگوار فرموده است: «المعدة بيت الأدواء» يعنى شكم خانه همه دردها است. 4- موجب اصلاح تباهى سينه هاى شما است، منظور زدودن زنگار كينه، حسد، پليدى و نيّات بدى است كه بر خلاف دستورهاى خداوند در دل ها جاى دارد، و تقوا مستلزم نفى و ترك همه اينها و پاكيزه شدن دل از اين صفات است، زيرا مبدأ اينها و همه بديها دوستى دنيا و دلبستگى به لوازم پوچ آن است، و آن كه تقوا را پيشه خود ساخته از اينها بر كنار مى باشد. 5- پاك كننده آلودگى جان هاى شما است، يعنى تقوا جان هاى شما را از آلودگى و پليدى صفات زشتى كه مايه نابودى شما است پاكيزه مى كند، اين سخن همانند گفتار پيش آن حضرت است كه فرموده است تقوا داروى دل هاى شما است ليكن اين دو تعبير با يكديگر فرق دارد، زيرا در آن جا كه داروى دل ها گفته شده به اعتبار اين است كه صفات زشت مانند بيماري هاى زيانبارى است كه انسان را دچار نابودى مى سازد، و تعبير دوّم از نظر اين است كه خوي هاى ناپسنديده به منزله آلودگي ها و پليدي هايى است كه مانع ورود انسان به بهشت قدس خداوند و جايگاه صدق مى گردد. 6- زداينده تاريكى چشم هاى شما است، اين معناى جمله: وجلاء عشاء أبصاركم مى باشد، واژه عشاء براى تاريكى كه عارض ديده باطن مى شود، و صفات زشتى كه مانع ادراك حقايق مى گردد استعاره شده است، اين كلمه باغين نقطه دار نيز روايت شده و مراد از آن تاريكى اوهام ناشى از نادانى است كه از آن به پرده غفلت تعبير مى شود، بنا بر اين تقوا كه نفس را براى وصول به درجات كمال آمادگى و شايستگى مى دهد زداينده اين تاريكى و روشنى بخش چشم باطن انسان است، اين كه امام علیه السلام تقوا را جلاى (روشنى) چشم خوانده از باب مجاز، و از قبيل اطلاق نام مسبّب بر سبب است. 7- ايمنى براى ترس دل هاى شما است، زيرا مى دانيم كه پرهيزگارى سبب ايمنى از عذاب آخرت است و ممكن است در برابر ترس و بيم هاى دنيا نيز مايه امنيّت و سلامت باشد، زيرا بزرگترين ترس و بيم انسان در دنيا مرگ و هر چيزى است كه موجبات آن را فراهم كند. در حالى كه ارباب تقوا و معرفت از بيم مرگ فارغ بوده و بسا اين كه مردن و رهايى يافتن از قفس تن محبوب آنها نيز مى باشد، زيرا مرگ براى آنان وسيله خلاصى و وصول به لقاى برترين محبوبشان است، و خداوند متعال به همين مطلب اشاره كرده و فرموده است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ» آيه شريفه دلالت دارد بر اين كه هر كس از روى صدق و راستى مدّعى دوستى خداوند است آرزوى مرگ دارد، و نيز فرموده است: «قُلْ إِنْ كانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ». 8- روشنى سياهى تاريكي هاى شما است [اين ظاهر معناى جمله و ضياء سواد ظلمتكم مى باشد- مترجم] واژه ظلمت كه بر تاريكى اطلاق مى شود براى نادانى و غفلت دل استعاره شده، و چون تاريكى سياهى را به همراه دارد با ذكر آن استعاره مذكور ترشيح داده شده است، و اين عبارت نظير گفتار آن حضرت است كه فرموده است: و جلاء عشاء أبصاركم، چنان كه ملاحظه مى شود در تمامى جملات مذكور صنعت تضادّ موجود، و قرينه ها با ضدّ آن ذكر شده است.
ترجمه شرح نهج البلاغه(ابن ميثم)، ج 3، صفحه 818-810
برای دیدن ترجمه های دیگر و شرح و تفسیر این قسمت از خطبه به لینک زیر مراجعه کنید.
کلی ذوق کردم ازش فیلم گرفتم توی جای مختلف مثل اینستا و گروه های تلگرام و … گذاشتم.
عکس گرفتم گذاشتم
ولی حیف برف نمی موند و آب می شد ولی باز قشنگ بود
طول روز باریدگاهی بارون گاهی برف
شب هم بارید
صبح همه جا سفید بود
زیبا
یک دست
واقعا تابلوی زیبایی بود
باز عکس
به نظر خودم و بعضی دوستا عکس بی نظیری شده
ولی عمر این اولین برف خیلی کم بود
امروز با طول آفتاب تقریبا برفی نمونده بود
انگار نه انگار دیروز همه جا سفید بود
چه زود میگذره
هیچ چیز تو این دنیا موندنی نیست
چه دوس داشتنی باشه
چه دوس داشتنی نباشه
همه میان و میرن
ولی گاهی ما به شادیش دل میبندیم
گاهی با ناخوشیاش فک می کنیم دنیا برامون تموم شده
یادمون میره اینا همه شون عمرشون کوتاه و تموم شدنی
نه باید با خوشی هاش دل ببندیم
و نه با غصه هاش نا امید بشیم
به قول مولی علی علیه السلام
روزگار دو روز است ؛
روزى به كام تو و روزى به زيان تو .
چون به كام تو بود، سرمست مشو
و چون به زيان تو بود، غمناك مباش ؛
زيرا هر دو مايه آزمايش توست .
تحف العقول : 207
پ ن ۱: قسمت آخرش در بعضی منابع متفاوته مثلا ،اگر ب زیان تو بود، بيقرارى مكن . بحار الأنوار : 78/13/71 یا چون به زيان تو شد ، شكيبا باش . نهج البلاغة : الحكمة 396
پ ن ۲: اگه خواستید متن عربی احادیث ببینید یا احادیث دیگه با مضومنی نزدیک به این مطلباینجارو کلیک کنید.
