|
دوست داشتنی های من
|
|
|
و أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه
خدایا من رسیده ام به این حقیقت شیرین که
مسافر مقصد تو، راهش نزدیک است.
پ ن: ترجمه از کتاب شکوای 2 سبز آقای سید مهدی شجاعی
موضوعات: حدیث, دوس داشتنی, نمامتن, رمضان, تلنگر
لینک ثابت
[دوشنبه 1397-02-31] [ 02:18:00 ب.ظ ]
|
|
یه سریالی بود در مورد شیخ مفید خورشید شب
تو فیلم یه دزدی بود که نقشش رو آقای آتیلا پسیان بازی می کرند که طی داستان فیلم از یه دزد و راهزن رسید به جایی که دوستدار شیخ شد شخصیت دیگه هم بود مرحوم مهدی فتحی بازی کرده بودن که دشمن شیخ بود و عالم هم بود که این عالم بارها بر ضربه زدن به شیخ نقشه کشیده بود بارها دزد و افرادش به کمکش اومده بودن تا بعد تحول دزد که سعی میکرد نذاره به شیخ آسیبی بزنه ولی دوستدار آگاه و نکته سنجی نبود و میشه گفت احساسی بدون فکر برخود میکرد جایی این دو شخصیت روبروی هم قرار گرفتن راهزن سابق دشمن شیخ تهدید کرد که اگه نقشه علیه شیخ بکشه با اون طرفه و اون عالم گفت تا وقتی شیخ دوستانی مثل تو داره نیازی نیست علیه شیخ کاری بکنه
همون موقع، موقع دیدن فیلم و هر از گاهی با تلنگری یاد اون صحنه می افتم ما برای مولامون چه جور دوستداری هستیم از اونایی که دشمنان مولا از وجودمون خوشحالن و می دونن ما با رفتار و اعمالمون به مولامون ضربه میزنیم و جبهه مولا رو ضعیف می کنیم یا اینکه برای جبهه مولا مفیدیم و وجودمون خار چشم دشمنان مولا است.
پ ن 1: باز امشب تلنگری یادم انداخت و کلی فکر کردم و باز نمی دونم کدوم ورم
پ ن 2: خیلی گشتم عکس مربوط به صحنه یا دیالوگش پیدا کنم نشد
موضوعات: دوس داشتنی, سبک زندگی, تلنگر, اجتماعی
لینک ثابت
[یکشنبه 1397-02-30] [ 11:43:00 ب.ظ ]
|
|
أَدْعُوکَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ :
1. آقای من! سیّد من! تو را میخوانم، به زبانی که از فرط گناه، لال گردیده است.
2. اما خدای من! سرور من! مولای من! تو را به زبانی می خوانم که آلودگی گناه الکنش کرده است.
3. مى خوانمت اى آقاى من به زبانى که گناه لالش کرده
پ ن 1: فقط مترجم، ترجمه دو رو میشناسم جناب مهدی شجاعی از کتاب شکوای سبز 2
پ ن 2: لطفا بگین کدوم تصویر بهتر بذارمش اینستا
موضوعات: حدیث, دوس داشتنی, دعا, نمامتن, رمضان
لینک ثابت
[شنبه 1397-02-29] [ 02:36:00 ب.ظ ]
|
|
جاتون سبز توی پارک نزدیک خونه ما عصرهای ماه رمضون توسط سپاه ختم قرآن گذاشتن هوای خنک (دیرووز آخراش سردم شده بود) روزه میچسبه دوستانی که برای ختم اومدن که هیچ مردمی هم که برای گردش و استفاده از طبیعت اومدن پارک اول با تعجب نگاهمون میکنن بعضیاشون هم دل به دریا میزنن میان تو جمع برا ختم اما بعضیا انگار خجالت میکشن از دور روی نیمکت های پارک میشینن ختم قرآن همراهی می کنن بعضیا هم بعد نگاه پرتعجبشون میرن
یه کار خوب دیگه ای که هست دو تا میز گذاشتن یه کم با فاصله از ختم قرآن یه طلبه خواهر و یه طلبه برادر مشغول پاسخگویی به سوالات دوستان شرکت کننده در ختم و حتی کسایی که توی پارک برا تفریح و گردش اومدن
خب برگردیم به سوال شرعی مون
یکی از سوال های متدوال در این جلسات اینکه در حال پریود قرآن خوندن چه حکمی داره؟
و جواب اجمالی
خواندن قرآن در این حال کراهت دارد و بسته به نظر مرجع فرد در حال پریود یا سوره سجده دار یا آیه ای که سجده واجب دارد نباید بخواند. و می تواند آیه یا سوره سجده دار را نگه دارد و پس از پایان پریود بخواند. و همچنین شنیدن سوره یا آیه سجده دار در حال پریود اشکال ندارد.
مکروه بودن در اینجا به این معناست که قرائت، ثواب کمتری نسبت به سایر ایام دارد، اما به این معنا نیست که خانم عبادات مستحب را ترک نماید، بلکه بسیار خوبست که مستحبات را اهتمام ویژه ای داشته باشند و از ثواب و آثار بسیار بالای قرآن بهره ببرند.
تفضیلی نظر مراجع: آیات عظام امام خمینی، فاضل و نورى: خواندن در حال پریود مکروه است و نباید سوره های سجده دار (کل سوره) بخواند آیات عظام تبریزى، خامنه اى، سیستانى، صافى و مکارم: خوانده قرآن در حال پریود مکروه است و تنها خواندن آیه سجده دار، حرام است و خواندن بقیه سوره حرام نیست. آیت الله بهجت: خواندن کل سوره سجده دار را جایز ندانسته اند. آیت اللّه وحید: خواندن قرآن و تفسیر آن برای زن حائض مانعی ندارد ، ولی خواندن هر یک از آیات سجده واجب بر زن حائض حرام است و بنابر احتیاط واجب از خواندن بقیه این چهار سوره ، حتی از خواندن ( بسم الله الرحمن الرحیم ) بلکه بعض آن به قصد این سوره ها نیز خودداری کند.
مسأله 477 خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جایی از بدن به حاشیه برای حائض مکروه است و ما بین خطهای قرآن (1) و نیز خضاب کردن به حنا و مانند آن برای حائض مکروه است . (2)
این مسأله ، در رساله آیت اللّه بهجت نیست.
(1) (گلپایگانی ، صافی) رساندن جایی از بدن به ورق قرآن که خط قرآن در آن نباشد مثل حاشیه و بین سطرها .. (خوئی ، سیستانی ، تبریزی) رساندن جایی از بدن به ما بین خطهای قرآن ..
(2) (مکارم) شایسته نیست .
در مسئله 450 در محرمات زن حادض آمده: دوم: تمام چیزهایی که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد. و یکی از محرمات فرد جنب در مسئله 355 : خواندن آیه هاى سجده واجب، (این آیه ها در چهار سوره قرآن آمده است: سجده، فصلت، نجم و علق. البته برخى مراجع تقلید خواندن سوره هایى که سجده واجب در آن است را حرام مى دانند). توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید
پ ن 1: برای پاسخ به این سوال به رساله سیزده مرجع و استفتائات مراجع مراجعه شد. پ ن 2: چهار سوره سجده دار عبارت است از : 1- (سجده) که سوره 32 قران کریم است. 2- حم (فصلت) که سوره 41 قرآن است. 3- (نجم) که سوره 53 قرآن است. 4- (علق) اقرأ که سوره 96 قرآن است. پ ن 3: ما هنوز بعضی شبا بخاری روشن می کنیم.
موضوعات: دوس داشتنی, رمضان, احکام, معرفی کتاب
لینک ثابت
[جمعه 1397-02-28] [ 11:55:00 ق.ظ ]
|
|
ذهنم برا نوشتن خسته اس اما این تصاویر برای این فراز زیبای دعای ابوحمزه ثمالی
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی
البته توی فتوشاپ درس نشدن فقط تو پاورپوینت رو عکسا نوشتم و چرا تصویر بارونی و جوانه چون باران نشانه رحمت الهیه و بارون خدا وقتی می باره برا همه است چه خطاکار چه نیکوکار و جونه تنشنه آب برای رویش بزرگ شدن بالندگی تمام خواسته ش شاید آب باشه و میخواد و خدا مرحمت میکنه
کاکتوس و صحرا و عطش و آب اینجا نیاز زیاده و رحمت بیشتر درک میشه
موضوعات: حدیث, دعا, نمامتن, رمضان
لینک ثابت
اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ
این عبارت دوتا کلمه هست یکی تادیب و یکی عقوبت معنی هر دو کلمه میدونیم اولی تادیب (اگه بخوایم طلبگی بهش نگاه کنیم) مصدر هست و دو تا معنی داره ادب آموختن به کسی، ادب کردن، آموختن طریقه ی نیک و یاتربیت نمودن و معنی دوم مجازت، تنبیه شاید معنی دوم زیر مجموعه معنی اول باشه چون ادب کردن، تربیت کردن روش های مختلفی داره و هر کدوم جایگاه خودشون گاهی با تشویقه گاهی با بی توجهی گاهی با تغافل گاهی با تنبیه و سخت گیری همه می دونیم گاهی تنبیه لازمه و کلمه دوم تنبیه کیفر
دیدید بعضی وقتا بچه ها کاری می کنن و میدونن کاری کردن مستحق تنبیه مظلوم یه گوشه وایمیسن میگن مامانی دعوام نکنیا (مامانه تا آخرش میخونه که این کوچولوی شیطون آتیش اساسی سوزونده) مامان وقتی میشنوه گاهی برا مظلومیت بچه و اینکه اشتباهش فهمیده از تنبیه میگذره این فراز دعا این حس به من میده
این فراز دعا میگه که ادب شدنمون توسط خدا حتمیه اما بحث این که چه جوری و این درخواست داریم که به واسطه اشتباهاتونم روش تنبیه انتخاب نشه خدای مهربون خالق و مربی ما و ما همون بچه شیطون هستیم که فکرمون پی شادی و سرگرمی ها رفته و یهو دیدم که آتیش سوزوندیم حالا توی ماه مبارک ماه رحمت سر به زیر و شرمنده اومدیم و میگم اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ
عکس خیلی گویا است بیشتر از هر حرفی حس منتقل می کنه
موضوعات: حدیث, دوس داشتنی, دعا, رمضان
لینک ثابت
منظور از احتمال ضرر یا خوف ضرر چیست؟ چه نوع احتمال یا خوفی مد نظر است؟ بنا به آنچه از در متن فتاوا و استفتائات مراجع عظام است اگر منشاء خوف ضرر یا احتمال ضرر، عقلایی باشد و یا عرف اینگونه احتمال یا ضرر را صحیح بداند (به نظرم میشه همون عقلایی) می توان براساس آن روزه نگرفت یا روزه را افطار کرد.
نظر مراجع توضیح المسائل سیزده مرجع: 1. امام خمینی: اگر احتمال بدهد روزه ضرر دارد و از این احتمال ترس به وجود آید و احتمال از نظر عرف صحیح باشد روزه صحیح نیست. مگر به قصد قربت گرفته باشد و بعدا معلوم شود ضرر ندارد. 2. مقام معظم رهبری:کسی خوف ضرر داشته باشد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست بلکه حرام است، خواه این خوف از تجربهی شخصی حاصل شده باشد یا از گفتهی پزشک امین یا از منشأ عقلایی دیگر. ( فتاوای رهبری در رسال سیزده مرجع نیامده (این مطلب برگرفته از رساله آموزشی است) 2. آیت الله اراکی: اگر احتمال بدهد روزه ضرر دارد و از این احتمال ترس به وجود آید نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست. 3. آیات عظام خوئی، گلپایگانی، تبریزی، صافی، نوری: اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس برای او پیدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست 4. آیت الله مکارم: اگر یقین ندارد امّا احتمال قابل توجهی می دهد که روزه برای او ضرر دارد، خواه این احتمال از تجربه شخصی حاصل شده باشد یا از گفته طبیب اگر روزه بگیرد صحیح نیست 5. آیت الله زنجانی: کسی که می ترسد روزه برایش ضرر داشته باشد چنانچه روزه بگیرد، روزه اش صحیح نیست، مگر به جهتی مثلًا جهل با قصد قربت روزه بگیرد، و بعد بفهمد که ضرر نداشته است. 6.. آیت الله سیتانی: اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد یا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال، ترسی برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا به جا باشد، واجب نیست روزه بگیرد، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص شود روزه حرام است و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل توجهی نداشته روزه اش صحیح است.
متن کتاب سیزده مرجع
مسأله 1744 اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس برای او پیدا شود (1) چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست (2) مگر آن که به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
این مسأله در رساله آیت اللّه بهجت نیست (1) (اراکی:) نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست.
(2) (خوئی، گلپایگانی، تبریزی، صافی، نوری:) بقیه مسأله ذکر نشده.
(مکارم:) رجوع کنید به ذیل مسأله 1743.
(زنجانی:) مسأله کسی که می ترسد روزه برایش ضرر داشته باشد چنانچه روزه بگیرد، روزه اش صحیح نیست، مگر به جهتی مثلًا جهل با قصد قربت روزه بگیرد، و بعد بفهمد که ضرر نداشته است.
(سیستانی:) مسأله اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد یا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال، ترسی برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا به جا باشد، واجب نیست روزه بگیرد، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص شود روزه حرام است و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل توجهی نداشته روزه اش صحیح است.
رساله آموزشی
کسی که میداند روزه برای او ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست بلکه حرام است، خواه این یقین و خوف از تجربهی شخصی حاصل شده باشد یا از گفتهی پزشک امین یا از منشأ عقلایی دیگر.
ملاک تأثیر روزه در ایجاد بیماری یا تشدید آن و عدم قدرت بر روزه گرفتن، تشخیص خود روزهدار نسبت به خودش است، بنابراین اگر پزشک بگوید روزه ضرر دارد، اما او با تجربه دریافته است که ضرر ندارد باید روزه بگیرد، همچنین اگر پزشک بگوید روزه ضرر ندارد ولی او بداند روزه برایش ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد نباید روزه بگیرد. هرگاه عقیدهاش این بود که روزه برای او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد فهمید روزه برای او ضرر داشته باید قضای آن را به جا آورد. پزشکانی که بیماران را از روزه گرفتن به دلیل ضرر داشتن منع میکنند گفتهی ایشان در صورتی معتبر است که اطمینان آور باشد یا باعث خوف ضرر شود و در غیر این صورت اعتباری ندارد.
استفتائات رهبری
س 735: اگر فردی به خاطر عذری قوی، پنجاه در صد احتمال دهد که روزه بر او واجب نیست و به همین دلیل روزه نگیرد، ولی بعداً معلوم شود که روزه بر او واجب بوده، از جهت قضا و کفاره چه حکمی دارد؟
ج: اگر افطار عمدی روزه ماه مبارک رمضان به مجرد احتمال عدم وجوب روزه بر وی باشد، در فرض سؤال علاوه بر قضا، کفاره هم بر او واجب است. اما اگر افطار به علت ترس از ضرر باشد و ترس هم منشأ عقلائی داشته باشد، کفاره واجب نیست، ولی قضا بر او واجب است.
موضوعات: دوس داشتنی, سبک زندگی, رمضان, احکام, معرفی کتاب
لینک ثابت
[پنجشنبه 1397-02-27] [ 02:49:00 ب.ظ ]
|
|
حکم تعدد وطن از رساله سیزده مرجع
1. امام خمینی ره: بیش دو وطن اشکال دارد. 2. آیات عظام: خوئی، گلپایگانی، تبریزی، سیستانی، بهجت، صافی: بیشتر از دو محل را برای زندگی انتخاب کند وطن محسوب می شود. 3. آیت الله نوری: تا سه و چهار تا محل را برای زندگی انتخاب کند وطن محسوب می شود. 4. آیت الله فاضل: در بیش از دو وطن بنا بر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته بخواند و هم تمام. 5. آیت الله: اراکی:انتخاب بیشتر از دو وطن اشکال ندارد 6. آیت الله مکارم: امکان انتخاب تا سه وطن وجود دارد. 7. آیت الله زنجانی : بیش از دو وطن امکان نداد
مسأله 1332 کسی که در دو محل زندگی می کند، مثلًا شش ماه در شهری و شش ماه در شهر دیگر می ماند، هر دو وطن اوست (1). و اگر بیشتر از دو محل را برای زندگی خود اختیار کرده باشد (2)، اشکال دارد (3) و باید احتیاط مراعات شود.
(1) (خوئی، گلپایگانی، تبریزی، سیستانی، بهجت، صافی، نوری:) و نیز اگر بیشتر از دو محل را برای زندگی خود اختیار کرده باشد، (نوری: تا سه و چهار تا) همه آنها وطن او حساب می شود. (بهجت: و زن، در صورتی که زندگیش در این گونه وطن به همراه شوهرش است، در مسأله وطن، تابع شوهر خواهد بود. و در صورتی که فاصله بین دو وطن، به اندازه مسافت شرعی باشد، نمازش در آن فاصله شکسته است و در غیر این صورت، نمازش تمام است.)
(2) (فاضل:) بنا بر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته بخواند و هم تمام.
(3) (اراکی:) اشکال ندارد.
(مکارم:) مسأله ممکن است کسی در دو محل ّ زندگی کند، مثلًا شش ماه در شهری و شش ماه دیگر در شهر دیگر؛ هر دو وطن او محسوب می شود و حتّی ممکن است انسان دارای سه وطن باشد.
(زنجانی:) مسأله کسی که در دو محل زندگی می کند چنانچه در هر یک تقریباً شش ماه از سال را زندگی می کند، هر دو وطن او محسوب می شود، ولی اگر در یکی از آن دو کمتر از شش ماه بماند آنجا وطن وی به حساب نمی آید؛ بنا بر این انسان تنها می تواند دو وطن داشته باشد و بیشتر از دو وطن امکان ندارد.
نظر مقام معظم رهبری برگرفته از استفاتائات سایت لیدر
داشتن دو وطن اتخاذی (جدید) اشکال ندارد ولی اگر خواست سه وطن اتخاذ کند که در هر یک در طول سال چهار ماه زندگی کند منوط به صدق عرفی وطن است وگرنه وطن سوم اشکال دارد.
موضوعات: دوس داشتنی, رمضان, احکام
لینک ثابت
ماه مبارک رمضان که شروع میشه سوالات احکامی هم زیاد میشن یکی از موضوعات پر سوال بحث وطن و سفره شغلی است
در pdf ذیل استفتائات رهبری در این دو موضوع آمده است
1526542933_.pdf
موضوعات: دوس داشتنی, رمضان, احکام
لینک ثابت
پاسخ اجمالی
سخن معروفی وجود دارد با این عنوان: «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق». الفاظ این گفتار به اینگونه در روایات نیامده و نمیتوان آنرا حدیث دانست. اما محتوا و مضمون آن در روایات آمده است؛ مانند اینکه امام رضا(ع) میفرماید: «کسی که نعمت دهنده از مخلوقات را شکرگزار نباشد، شکرگزار خداوند نیز نخواهد بود».
همچنین محتوای این سخن معروف را میتوان توسط عقل نیز ثابت کرد که در علم کلام به آن «وجوب شکر مُنعم» میگویند.
پاسخ تفصیلی
سخن معروفی وجود دارد با این عنوان: «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق».[1] عدهای از این گفتار به عنوان یک حدیث یاد میکنند. اما علاوه بر بحث روایی، باید به این نکته نیز توجه داشت که این محتوا، پشتوانهی عقلی دارد.
بنابر جستوجویی که در کتابهای حدیثی انجام شد، این محتوا با این الفاظ در منابع، یافت نشد، بلکه روایات دیگری وجود دارد که بر همین مضمون دلالت دارند که در ادامه خواهد آمد.
این گفتار؛ از مواردی است که عقل نیز بر آن دلالت کرده و میتوان به عنوان یک مطلب عقلانی نیز به آن استناد کرد. به این بیان که عقل میگوید باید نسبت به کسی که در حق انسان خوبی کرده شکرگذار بود؛ به همین جهت در علم کلام دلیلی وجود دارد که در اصطلاح بدان «وجوب شکر منعِم» میگویند؛ این دلیل بیان حکم عقل برای سپاس و شکر از خداوند است، اما مطمئناً در مورد خلق نیز جریان دارد و باید بدان پایبند بود. حال اگر کسی به این دلیل در مورد خلق پایبند نبود، تعهدی وجود ندارد که در مورد خداوند شکرگزار باشد و نعمتهایی که خداوند به او داده، اندکی را به وسیله شکرگزاری جبران کند. بنابر این، اصل گفتار مورد بحث را میتوان عقلی دانست و به عنوان یک بیان عقلی از آن یاد کرد. در روایات نیز این مطلب بیان و بر آن تأکید شده است، البته نه با این گفتار معروف و رایج، بلکه با عبارات دیگر که برخی کوتاه و برخی مفصل هستند و در ذیل برخی از این روایات بیان میشود:
1. نزدیکترین و بهترین روایتی که بر گفتار مورد بحث دلالت دارد، این است:
امام رضا(ع) فرمود: «مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل»؛[2] کسی که نعمت دهنده از مخلوقات را شکرگزار نباشد، شکرگزار خداوند نیز نخواهد بود». این روایت به صراحت بر مطلب مورد نظر دلالت دارد.
2. امام صادق(ع) فرمود: «در تورات نوشته شده: سپاس کن آنرا که بر تو نعمت داده و نعمت بده آنرا که از تو سپاسگزار است، با سپاس کردن نعمتها پایان نمىپذیرد، اما کفران، نعمتها را باقى نمىگذارد، شکر و سپاس باعث زیادى نعمتها و ایمنى از دگرگونىها شود».[3]
3. امام سجاد(ع) فرمود: «خدا هر دل غمگینى را دوست دارد، و هر بندهی سپاسگزارى را دوست دارد، روز قیامت خداى تبارک و تعالى به یکى از بندگانش میفرماید از فلانى سپاسگزارى کردى؟ عرض میکند: پروردگارا! من تو را سپاس گفتم، خداى تعالى فرماید: چون از او سپاسگزارى ننمودى، مرا هم سپاس نگفتهاى، سپس امام فرمود: شکرگزارترین شما خدا را کسى است که از مردم بیشتر شکرگزارى کند».[4]
این روایت سوم به صورت ضمنی بر مطلب دیگری نیز دلالت دارد که بسیار مهم است. این روایت شکرگزاری از بنده را همان شکرگزاری از خداوند میداند؛ یعنی ما با شکرگزاری از بنده، مقداری از شکر گزاری خداوند را بهجا آوردهایم. از روایات قبل اینطور بر میآید که اگر کسی شکر بنده را انجام ندهد، شکر خداوند را نیز انجام نخواهد داد، ولی این روایت بیان میدارد که اگر سپاس از بنده انجام نگیرد، با همان ناسپاسی از خلق، ناسپاسی از خداوند نیز صورت گرفته و شکر خداوند بهجا آورده نشده است.
[1]. «کسی که شکرگذار مخلوق نباشد، شکرگذار خالق نیز نیست».
[2]. شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا(ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 24، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378ق.
[3]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 15، ص 315، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[4]. «… َأَشْکَرُکُمْ لِلَّهِ أَشْکَرُکُمْ لِلنَّاس»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 99، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
منبع اسلام کوئست
در ادامه این مطلب هم بخونید چند تصویر زیبا در مورد «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق»
موضوعات: حدیث, دوس داشتنی, سبک زندگی, نمامتن, معرفی کتاب
لینک ثابت
[یکشنبه 1397-02-23] [ 08:03:00 ب.ظ ]
|
|
کتابی که امروز مقام معظم رهبری در نمایشگاه کتاب خاطره دیدارشون با مترجم کتاب نقل کردن و فرمودن کتاب خوبیه خانواده تیبو نویسنده : روژه مارتن دوگار برگرداننده: ابوالحسن نجفی رمان بلندی است که توسط روژه مارتن دوگار، (1958–1881) نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات نوشته شدهاست. این رمان از سویی به بررسی وقایع اروپا در سالهای ابتدایی قرن بیستم و سالهای جنگ اول جهانی میپردازد و از سویی دیگر همگام با آن شرح وقایع خانواده ثروتمند و فرهیخته فرانسوی یعنی خانواده تیبو را توصیف میکند. فرزند کوچک این خانواده، ژاک تیبو با روح سرکش و رام نشدنی اش سرنوشت خود را در دنیای پیرامونش میجوید و خانواده را ترک میگوید. او در تعامل با اندیشههای سوسیالیستی اش به تضاد با خوشبختی و زندگی ایدهآل در کنار کسی که دوستش دارد میرسد.
عدهای از هواخواهان رمان نویسی کلاسیک این رمان را بزرگترین رمان قرن بیستم میدانند.
در جریان بازدید رهبر انقلاب، سیدعلی خامنه ای، از سی و یکمین نمایشگاه کتاب تهران، حاشیه ای مرتبط با این رمان رخ داد، که به نقل از سایت khamenei.ir، به شرح زیر است:
“آقا رسیدند غرفهی انتشارات نیلوفر، مثل همه جا خوش و بش کردند و از تازهها سوال کردند. کتابی نظرشان را جلب کرد و پرسیدند این همان چهارجلدی قدیمی است؟ و جواب گرفتند بله. پرسیدند مترجمش چه کسی بود؟ گفتند ابوالحسن نجفی.
آقا گفت: آها ابوالحسن نجفی… بگذارید یک ماجرایی را تعریف کنم. سالها قبل ابوالحسن نجفی با آقای مرحوم حبیبی و چند نفر دیگر از بزرگان ادبیات آمدند پیش ما. من پرسیدم «شما مترجم “خانواده تیبو” هستید؟» آقای نجفی از اینکه من اسم این رمان را بلدم تعجب کردند. بعد که نشستیم من از رمان تعریف کردم و نقدی هم به ترجمه ایشان گفتم. آقای نجفی با تعجب بیشتر پرسید: «شما واقعا هر چهار جلد را خواندهاید؟ من اصلا فکرش را نمیکردم شما حتی اسمش را شنیده باشید!»
آقا با خنده ادامه داد: گفتم حالا خوانده بودم دیگر… خدا آقای ابوالحسن نجفی را بیامرزد. کتاب خانوادهی تیبو رمان خیلی خوبی بود که متاسفانه در حد قدرش معروف نشد.
خانواده تیبو رمان بلندی است که توسط روژه مارتن دوگار نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات نوشته شدهاست. این رمان از سویی به بررسی وقایع اروپا در سالهای ابتدایی قرن بیستم و سالهای جنگ اول جهانی میپردازد و از سویی دیگر همگام با آن شرح وقایع خانواده ثروتمند و فرهیخته فرانسوی یعنی خانواده تیبو را توصیف میکند.”
درباره کتاب این رمان به صورت هشت کتاب منتشر شد که عناوین آنها به شرح زیر است:
دفترچه خاکستری ندامتگاه فصل گرم طبابت سورلینا مرگ پدر تابستان 1914 سرانجام این کتاب در ایران توسط انتشارات نیلوفر منتشر شده و به چاپ چهارم رسیدهاست. ترجمه کتاب توسط ابوالحسن نجفی انجام شده و به صورت چهار مجلد ارائه شدهاست. بسیاری این ترجمه را گوهری در زبان فارسی میدانند. تصویرسازیهای کتاب توسط قباد شیوا انجام شدهاست و موخرهای به قلم آلبر کامو به ترجمه منوچهر بدیعی در انتهای کتاب آورده شدهاست.
موضوعات: دوس داشتنی, بیانات مقام معظم رهبری, کتاب, معرفی کتاب
لینک ثابت
عاشق بارون؛ رعد و برق و رنگین کمونم هستم امروز هم این هدیه زیبای خدا رو تو آسمون دیدم جالب هم بارون می بارید هم رنگین کمان بود هم از دور صدای رعد و برق می اومد
یاد این جمله از جبران خیلی جبران افتادم: ﻣﯽ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪم اﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ، ﮔﺮﻣﺎ و رﻧﮕﻴﻦ ﮐﻤﺎن را ﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮم، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﺪر را ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺬﻳﺮم، و ﺗﻮﻓﺎن را، و ﺑﺎران را.
از کتاب «نامه های عاشقانه یک پیامبر» که مجموعه نامههای جبران خلیل جبران، نویسندهی برجستهی لبنانی به ماری هسکل و برخی نامه های ماری هکسل به جبران خلیل جبران است که توسط پائولو کوئلیو گردآوری و بازنویسی شده است. و توسط آقای آرش حجازی ترجمه شده است.
پ ن 1: قصدم معرفی کتاب نبود یهو پیش اومد پ ن 2: لطفا به خاظر دو نفر (پائولو کیولو و آرش حجازی) منو نزنید. ? ? پ ن 3: کتاب صوتی این کتاب هم تولید شده، در این آلبوم توسط سه کاراکتر روایت شده است. پیام دهکردی (خلیل جبران)،شهین نجف زاده (ماری هسکل) و سونا امیری(ماریانا جبران) از راویان این مجموعه هستند؛ضمن موسیقی این آلبوم انتخابی از مانی هاشمیان است همچنین در این اثر از آثار موسیقایی هنرمندانی چون پرگولزی، گلگ،گوران برگویچ،انور ابراهیم،دوپلر،نامیا، پیرفاوره و جان ویلیامز استفاده شده است.
موضوعات: دوس داشتنی, کتاب, اهر, معرفی کتاب
لینک ثابت
[شنبه 1397-02-22] [ 02:35:00 ب.ظ ]
|
|
هميشه توي خاطرات افراد، اردو و سفر دسته جمعي جزو بهترين سفر ها و خاطرات هستش؛ مخصوصا اگه در اين سفر يا اردو جمع با صفا و همدلي باهات همسفر باشن.
حالا فك كنيداگه اين جمع، جمع پور شور طلاب باشه چي ميشه؟!
نور علي نور
ما هم به مناسبت ميلاد امام حسين عليه السلام با طلاب و كادر مدرسه مون يه همچين سفري داشتيم
رفتيم زيارت شهداء جنگ تحميلي و مدافع حرم تبريز (وادي رحمت)
يه حسرتي رو دلمون موند قسمت شهداي گمنام برخلاف هميشه درش بسته بود.
البته شب قبلش دعاي كميل امام زاده سيد حمزه شركت كرديم.
حس و حال خوبي بود فك كنم برا من بيشتر از بقيه چون به ديدن دايي عزيزم هم رفتم.
پ ن: بعضي عكسا مال اردو نيست از قبل داشتم پ ن 2: تا يادم نرفته نماز جمعه تبريز هم شركت كرديم پ ن 3: ميدونم دارم با تاخير ميذارم ولي حيفم اومد اين خاطره قشنگ اينجا با شما شريك نشم.
موضوعات: دوس داشتنی, امام حسین علیه السلام, شهداء
لینک ثابت
[سه شنبه 1397-02-04] [ 01:43:00 ب.ظ ]
|
|
|
|
|
|