شده مثل این روزا و شبا خونه نشین بشین نتونین برین هیئت و مراسم  و دلتنگ و بی تاب باشین و یا حتی اونقدر درگیر که یه لحظه متوجه میشی وقت همه چی گذشته حس بدی بهت دست میده حتی و گاهی احساس گناه

با خودت فکر میکنی چی شد؟ چیکار کردی که اینجوری شد؟ 
نکنه کاری کردم و لایق شرکت در مراسم نبودم یا امتحان بوده یا حتی این نرفتن و کاری که به جاش کردی یه نعمت و لطفه

گاهی با خودت میگی شاید اشتباه و خطایی ازت سرزده و سلب توفیق شده و این باعث میشه رو کارات دقت کنی ببینی اشتباه کجا بوده
گاهی میگی اهم و مهم کردی، و انتخابت درست بوده و اینکاری که کردی درست ترین کار بوده، خدا و معصومین ^{علیهم السلام} هم راضی هستن و عزاداری واقعی فقط شرکت در مراسم و هیئت نیست و میشه همین کاری که داری به نیت معصومین ^{علیهم السلام} انجام بدی یا وقتی امکان رفتن نداری یه مطلبی در موردشون بخونی و معرفت و محبتت بالاتر ببری و اینکه به خاطر مصائبشون غمگین و ناراحتی میشه عزاداری
گاهی هم میگی همه اینا توجیه، میخوای خودت اروم کنی، وجدانت ساکت بشه، میتونستی برنامه ریزی کنی هم به کارت بررسی و هم مراسم و خیلی حرفا و سرزنش های دیگه

هر کدوم از  اینفکرا رو بکنی یا حرفا رو بزنی آخرش یه دلتنگی عجیب رو دلت سنگینی میکنه، و یه بغض سنگین تر، که گلوت گرفته دلت هوایی میشه میخوای یه جای خوب باشی
یه حالی مثل حال الان من با دلتنگی و بغض نشستم و مینویسم و پاک میکنم
آرزو میکنم کاش الان مدینه بودم در حرم پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} یا کنار مزار ائمه ^{علیهم السلام} غریب بقیع یا حرم امام رئوف علیه السلام یا حرم خواهر بزرگوارشون علیها السلام یا حداقل مسجد و حسینه ای بودم و توی مراسم
حیف و صد حیف که همه اینا آرزو هستن 

خلاصه بدجوری دلم گرفته

پ ن 1: لطفا این روزا هرکجا رفتین هیئت و مراسم منم دعا کنی

پ ن 2: چقدر آخر این ماه سخت و سنگین است، تمام آسمان و زمین
بی قرار و غمگین انند؛ بزرگتر ز غم مجتبی ^{علیه السلام} و داغ رضا ^{علیه السلام} فراق فاطمه ^{علیها السلام} با خاتم النبیین ^{صلی الله علیه و آله} است…
پ ن3: سر همین افکار سلب توفیق و … در مورد سلب توفیق و عوامل توفیق و سلب توفیق جستجویی کردم و مطلبی خوندم که جالب بود میتونید در صفحه 2 بخونیدش

صفحات: 1 · 2

اسم یوم الهدم رو شنیدید؟ می دونید کیه؟

امروز هشتم شوال،

یوم الهدم،

سالروز تخریب جنة البقیع

سالروز تخریب بارگاه ملکوتی ائمه بقیع توسط وهابیت ملعون در سال  ۱۳۴۳ هـ ق مقارن با چهارشنبه، ۳۱ فروردین ۱۳۰۵ هست.

نام بقیع همیشه با یه غربت خاصی همراه هست غربتی به بلندای تاریخ شاید غربتش از روزی شروع شد که تیر های جهل و تعصب بر پیکر امام حسن علیه السلام نشست و تدفین امام در بقیع

نام بقیع، تصاویر بقیع و حتی خاطرات حجاج ار بقیع همیشه بوی غربت میده و یه روضه است یه روضه کامل

می دونستین بقیع دو بار تخریب شده؟

نخستین تخریب قبور ائمه بقیع

نخستین تخریب قبور مطهر ائمه‌ بقیع به دست وهابیون سعودی در سال ۱۲۲۰ هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی‌‌ها توسط حکومت عثمانی روی‌ داد، پس از این واقعه‌ تاریخی - اسلامی با سرمایه‌گذاری مسلمانان شیعه و به‌ کار بردن امکانات ویژه‌ای، مراقد تخریب‌ شده به زیباترین شکل بازسازی‌ شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل‌ شد.

دومین تخریب بقیع

دومین و در واقع دردناک‌ترین حادثه تاریخی - اسلامی معاصر به هشتم شوال سال ۱۳۴۴ و پس از روی‌ کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط ‌می‌شود؛ سالی که وهابیون به فتوای شیخ عبدالله بلیهد، قاضی القضاة سعودی، به بهانه شرک و بدعت بودنِ زیارت قبور سران خود و برای اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهل‌بیت ‌پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه‌ خود قراردادند و بقیع را به مقبره‌‌ای ویران‌ شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل‌ کردند.

  بی خوابی زده به سرم

برا همین یه سراغ بازی کامپیوتری رفتم بلکه ذهنم خسته شه ولی نشد برا همین تصمیم گرفتم مطالعه کنم

چون همه کتاب شب های بی قراری نخوندم و هر از گاهی یه تیتری که به دلم بشینه رو می خونم رفتم سراغ فهرست،

یه تیتر جذبم کرد «پدر واقعی ما» مطب چند خطی صفحه ۵۲ کتاب ولی قابل تامل و دلیلی برای فکر کردن

قبلا هم توی روایات دیده بودم پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، خودشون و امام علی علیه السلام رو به عنوان پدر امت معرفی کردن

 پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:

«هر کس عاقّ والدینش شود، لعنت خدا بر او باد! بدانید که من و علی پدران این امّت هستیم. هر کس عاقّ ما شود، لعنت خدا بر او باد!»

محمّد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 16، ص 95، باب 6؛ عیون اخبار الرّضا علیه السلام، ج 2، ص 86.

روی این حساب ما آدما علاوه بر پدر بیولوژیک مون پدر معنوی هم داریم و بنابراین همون جور که پدر بیولوژیک می تونه بچه ش عاق کنه پدر معنوی هم می تونه

بنا به این روایت و روایتی که در کتاب شب های بی قراری از امام رضا علیه السلام که فرموده اند: «امام آن پدر مهربان و دلسوز تو است …» کافی ج ۱ ص ۱۹۸  اومده، پیامبر و ائمه علیهم سلام پدران معنوی ما هستند. امام عصر عج الله به عنوان امام زمان ما، پدر معنوی ما هم هست و وای به روزی که به خاطر اعمالمون توسط ایشون عاق بشیم.

در ادامه کتاب عاق رو توضیح داده:

«عقوق به معنای ایذا و اذیت و آزار دادن هست.»

اینجا سوال مهمی پیش میاد آیا کاری کردیم که پدر مهربان معنویمون اذیت شده باشن و از ما رنجیده خاطر شده باشن؟

اگه درست فکر کنیم خیلی ها مون مواردی رو در زندگی روز مره مون پیدا خواهیم کرد که مورد رضایتشون نیست و از مواردی هست که ما رو از اون نهی کردن.

جایی خوندم نامه اعمال ما رو در مواقع معینی به امام عرضه می کن.

با این بحث پدر معنوی یاد پدری می افتم که مثلا میره مدرسه بچه اش پرونده بچه رو میذارن جلوش و یکی یکی خرابکاریا و شیطنتا و خطاهای بچه ش رو می شمرن. چه حالی میشه اون پدر؟1

ولی باباها نسبت به بچه هاشون مهربونن، خیلی زود و با هر خطایی بچه شونو عاق نمی کنن. خدا اون روز نیاره! غالبا وقتی کارد به استخوان می رسه یا خطاها خیلی بزرگ میشن، حرف از عاق پیش میاد.

خود ائمه علیهم السلام امر فرمودند حتی اگه گنه کار هم بودیم ازشون رو برنگردونیم.

شاید این روایت شنیده باشین:

«جوان مسلمان و شیعه ای در زمان امام صادق علیه السلام شراب خورده بود و با همین وضعیت در کوچه ای راه می رفت. امام صادق علیه السلام را در کوچه دید خیلی خجالت کشید . خواست فرار کند و برگردد دید کوچه بن بست است. روی خود را به طرف دیوار کرد و سر خود را پایین انداخت. فکر کرد اگر این کار را بکند امام او را نمی بیند . امام صادق علیه السلام از کنار او رد شدند و دستی بر شانه ی او زده و گفتند اگر گناه هم کردید از ما روی بر نگردانید.»

…

در آیه ی 159 سوره ی آل عمران خدا به پیغمبر می فرماید: ای رسول ما این مردم نافرمانی کردند. یا حرف تو را بر روی زمین گذاشتند یا حرف من خدا را که هردوی آن نیز از یک جنس است. من واسطه می شوم که تو از آنها بگذری و آنها را ببخشی ، تو هم واسطه بشو من آنهارا می بخشم .» منبع

و سوال مهم تر آیا کاری کردیم که ممکن عاق شده باشیم؟

عاق والدین خیلی تاثیرات منفی توی زندگی مادی و معنوی فرد داره، مثل دور شدن از رحمت الهی و  مورد غضب خدا قرار گرفتن، محرومیت از بهشت، قبول نشدن نماز، عدم استجابت دعا و ذلیل شدن و کم شدن مال و …

حالا که نمی دوینم با اعمالمون باعث شدیم عاق بشیم یا نه و می دونیم احتمالش هم هس و از طرفی هم امید به مهربونی و دلسوزی پدر داریم مثل مواقعی که پدر یا مادر یا عزیزی از مون دلگیره روزهای خاص و مورد احترام انتخاب می کنیم و برای عذر خواهی می ریم تا به حرمت اون روز یا شب ببخشیده بشیم. الان هم یک شب خیلی مهم پیش رومونه، شب قدر شب بیست و سوم، رمضان شاید مناسب ترین زمان  باشه تا از پدر معنوی مون عذر خواهی کنیم و امیدوار باشیم به حرمت این شب بسیار مهم که تقدیرها رقم می خوره علاوه بر اینکه از خطاهامون بگذرن، بینما و حضرت حق واسطه بشن تا خدای متعال هم از ما بگذره و بهترین ها رو برای سال بعدمون مشخص کنه. ان شاء الله

این حدیث خوندین

نظرتون راجع بهش چیه

محدوده اش کجاس

چیا رو بگیم مصداقشیم؟

نباید دیگران رو از وجود گناهان و زشتی ها آگاه کنیم؟

شاید بستگی به نیاتمون در موقع بیانشون داره با یه نیت مصداق حدیث باشیم با یه نیت دیگه نباشیم.

این روزا با وجود تلگرام و فضا های مجازی هر چیزی رو زود منتشر می کنیم نکنه مصداق حدیث بشیم.

اصلا قبح شکنی یعنی چی؟

چرا قبح شکنی ممنوعه

گروهی از فعالان فضای مجازی در تکریم شعائر دینی و برائت از حرمت‌شکنان کمپین #سلام_بر_اهلبیت را در شبکه‌های اجتماعی راه‌اندازی کردند.