ذهنم برا نوشتن خسته اس
اما این تصاویر  برای این فراز زیبای دعای ابوحمزه ثمالی

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی‏


البته توی فتوشاپ درس نشدن فقط تو پاورپوینت رو عکسا نوشتم
و چرا تصویر بارونی و جوانه چون باران نشانه رحمت الهیه و بارون خدا وقتی می باره برا همه است چه خطاکار چه نیکوکار
و جونه تنشنه آب برای رویش بزرگ شدن بالندگی تمام خواسته ش شاید آب باشه و میخواد و خدا مرحمت میکنه

کاکتوس و صحرا و عطش و آب 
اینجا نیاز زیاده و رحمت بیشتر درک میشه

اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ

این عبارت دوتا کلمه هست یکی تادیب و یکی عقوبت
معنی هر دو کلمه میدونیم
اولی تادیب (اگه بخوایم طلبگی بهش نگاه کنیم) مصدر هست و دو تا معنی داره ادب آموختن به کسی، ادب کردن، آموختن طریقه ی نیک و یاتربیت نمودن و معنی دوم مجازت، تنبیه
شاید معنی دوم زیر مجموعه معنی اول باشه چون ادب کردن، تربیت کردن روش های مختلفی داره و هر کدوم جایگاه خودشون گاهی با تشویقه گاهی با بی توجهی گاهی با تغافل گاهی با تنبیه و سخت گیری
همه می دونیم گاهی تنبیه لازمه
و کلمه دوم تنبیه کیفر

دیدید بعضی وقتا بچه ها کاری می کنن و میدونن کاری کردن مستحق تنبیه مظلوم یه گوشه وایمیسن میگن مامانی دعوام نکنیا (مامانه تا آخرش میخونه که این کوچولوی شیطون آتیش اساسی سوزونده) مامان وقتی میشنوه گاهی برا مظلومیت بچه و اینکه اشتباهش فهمیده از تنبیه میگذره
این فراز دعا این حس به من میده

این فراز دعا میگه که ادب شدنمون توسط خدا حتمیه اما بحث این که چه جوری و این درخواست داریم که به واسطه اشتباهاتونم روش تنبیه انتخاب نشه
خدای مهربون خالق و مربی ما و ما همون بچه شیطون هستیم که فکرمون پی شادی و سرگرمی ها رفته و یهو دیدم که آتیش سوزوندیم حالا توی ماه مبارک ماه رحمت سر به زیر و شرمنده اومدیم و میگم اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ

عکس خیلی گویا است بیشتر از هر حرفی حس منتقل می کنه