متنی که می خونید بعد از شهادت سردار سلیمانی و یارانشون نوشتم ولی هر کار کردم نتونستم ارسالش کنم

بعد چهل روز هر وقت فکرش می کنم مثل اون روز دلم هوای روضه علی اکبر می کنه

عنوانی که اون روز براش گذاشته بودم: «دلم هوای روضه علی اکبر کرده»

صبح که پا شدم قرار بود با داداشی بریم نان روغنی یا بربری بگیرم برا صبحونه

بیدارش کردم گفتم تا آماده میشه پیام هام چک کنم

وقتی پیام رسان باز شد اولین اسم که برا خبرگزاری بود زدم

نوشته بود انتشار خبر شهادت سردار قاسم سلیمانی از رسانه ملی
با خودم گفتم باز از این خبر های بی معنی و دروغ یا تکذیبیه شایعه است که خبرگزاری با این تیتر زده

از روش گذشتم یه آن دلم شور افتاد برگشتم فیلم ضمیمه خبر و باز کردم با هدفون گوش دادم باورم نشد برا بار دوم پخش کردم باز باورم نشد داداشی رو دیدم بالا سرم ایستاده

گفتم تلوزیون باز کن بزن شبکه خبر

تا تلوریون باز کنه پرسید چی شد

گفتم اینجوری میگن

برای بار سوم پخش کردم تلوزیون باز شد شبکه خبر هم داشت با کارشناس در این مورد حرف می زد باورم شد گریه کردم اما داداشی متحیر و خیره به تلوزیون مونده بود

وقتی شنیدم با بالگرد به ماشین های شهید و همراهانش حمله شده، ناخودآگاه روضه علی اکبر و بدن اربا اربا تو ذهنم می چرخید

از صبح دلم هوای روزه علی اکبر کرده

نمیدونم کدوم روضه کدوم مداحی ولی هیچ کدوم دلم اروم نمی کنه شاید از بزرگی داغی که رو دلم نشسته

جایی دیدم دوستی عکس دست متنسب به شهید رو گذاشته و روضه عباس

دیگری نوشته بود میر و علمدار نیامد

سردار سلیمانی  رو از رسانه ها شناختم مثل اکثر آدما و مثل خیلیا برام اسطوره و قهرمانی بود بی نظیر 

البته این قهرمان فقط برای ایرانی ها نبود بلکه قهرمان جهان اسلام بود شاید بهتر بگم قهرمانی جهانی

من خارج از مسلمان بودن، ایرانی بودن، به خاطر زن بودن ارادت خاص و ویژه ای به سردار سلیمانی و همرزمان ایشون (مدافعین حرم از هر ملیتی که باشند) دارم و این ارادت رو به خاطر از بین بردن سایه داعش از جهان اسلام دارم،داعشی هایی که برای عفت و حیا ارزشی قائل نبودند، کسانی که برای زنان و دختران ارزشی قائل نبودند.

وقتی بر خلاف میلم گاهی مصاحبه زنان و دخترانی که از دست داعش نجات پیدا کرده بودن می خوندم و می دیدم، ترس تا عمق وجودم رخنه می کرد یا وقتی فیلم های وحشتناکتر یعنی فیلم فروش زنان دختران می دیدم حتی سر سوزنی  هم نمی تونستم خودم جای اون ها بذارم.

خارج از بحث دین و عقیده و مسائل سیاسی همین که سایه همچین ترسی از سر زنان و دختران جهان اسلام برداشتند و نذاشتند زنان و دختران ایران همچین ترسی تجربه کنند برا همیشه مدیون ایشان و مدافعان حرام هستم و خواهم بود.

 امیدوارم بتونم ذره ای قدر شناس لطف بزرگشون باشم

هیچ توضیحی در مورد عید قربان رساتر از این شعر جناب مولانا نیست

عید هر کس
آن مهی باشد
که او قربان اوست …

?عید قربان مبارک لحظاتون شاد ?

یه لحظه فکر کنیم

مهی که قربانش می شوید کیست؟ (به قول مولانا)

دلت با کیه؟ (به زبان امروزی)

کلاهمون قاضی کنیم …

پ ن: اول تذکر به خودمه

سالگردی شهیدی گمنام نه اینکه اسمشون معلوم نباشه اما مظلوم هستن و کسی ازشون یاد نمی کنه شهیدهی که سال های دور برای دفاع از مردمی مظلوم در گوشه ای به اروپا مسافرت کردند و پس از هشت ماه مبارزه و کمک به شهادت رسیدند.

شاید خیلی از دوستان کوثرنت یا کوثر بلاگ از جنگ بوسنی چیزی یادشون نباشه یا اصلا نشنیده باشند یا حتی ندونن.

اما من در دوران نوجوانی ایم اخبار وحشتناک این جنگ شنیدم و ظلم های که به مردم مسلمان بوسنی رفت، هنوز وقتی یادم میاد شدیدا متاثر میشم.

حتی یادم آقای حاتمی کیا در موردش فیلم ساختن و اونم دیدم به اسم «خاکستر سبز»

توی فیلم آقای حاتمی کیا فهمیدم افرادی از این به کمک مردم بوسنی رفتند ولی نمی دونستم در اونجا شهید هم داشتیم.

تا اینکه چند وقت پیش به طور تصادفی توی تلوزیون مستندی رو با عنوان «داماد بوسنی» به  تهیه کنندگی و کارگردانی هادی نعمت الهی

داستان جوان ایرانی «آقای مجید مروی» که به خاطر آشنایی به زبان عربی به عنوان مترجم به بوسنی میرن و بعد از جنگ هم شروع به فعالیت فرهنگی در اونجا می کنن و بعد هم در بوسنی ازدواج می کنن و ماندگار میشن
در این مستند یادمانی (اولین عکس همین مطلب) رو نشون دادن در محل شهادت دو شهید، یک شهید ایرانی و یک شهید بوسنیایی 
شهید ایرانی، شهید رسول حیدی و شهید بوسنیایی، شهید محمد اودیج

و جالب اینکه برای زنده نگه داشتن یاد این شهید علاوه بر یادمان خیابانی هم به اسم ایشون وجود داره به اسم «شهید رسول»

خانمی به اسم منصوره معتمدی «mansoreh.motamedi» رو تو اینستا فالو کردم که ایرانی هستن ولی به واسطه ازدواج با یک آقای بوسنیای که برای تحصیل علوم دینی به ایران اومده بودن الان ساکن بوسنی هستن، این خانم عکاس هستن

ایشون عکس و مطالب جالبی از فرهنگ مردم بوسنی میذارن
دیروز به طور اتفاقی اخرین پست ایشون دیدم فهمیدم که سالگرد این دو شهید بزرگواره

مطلب که خانم معتمدی در اینستا شون در توضیح عکس منتشر کردن:

.
امروز سالگرد شهادت شهید رسول حیدری و محمد اودیچ بود که در نزدیکی شهر کاکانی، یعنی محل شهادت آنان برگزار شد
.
شهید #رسول_حیدری متولد ۱۳۳۹ و بچه ملایر بود
.
او تحصیلات را نا تمام گذاشت و در سال ۱۳۷۱ برای دفاع از مردم مظلوم بوسنی، به این کشور سفر کرد
.
او بعد از هشت ماه خدمت به مردم بوسنی، در سال ۱۳۷۲، به همراه رزمنده بوسنیایی، محمد اودیج، به دست شبه نظامیان کروات به شهادت رسید
.
پ ن : این دو شهید در آن مکان دفن نشده اند، اما محل شهادت آنان، یادمانی شده است برای زنده نگه داشتن یاد آنان
.
امروز فرزند شهید حیدری اینجا حضور نداشت، اما من جای او به پدرش سلام رساندم و برایش دعا کردم? @mashmeyti 
.
ما مدیون شهدا و خانواده آنان هستیم??
.
صلوات و فاتحه ای هدیه کنیم به روح شهیدان حیدری و اودیج و تمام شهدای اسلام
.
پ ن : عکس ها و ویدئوهای مراسم را در استوری میگذارم 

پ ن 1: این مطلب پی نوشت زیاد داره حوصله کنید ولی پی نوشت بالا برای من نیست پی نوشت خانم معتمدی برا مطلب خودشونه، چون میدونین که استوری اینیستا فقط 24 ساعت عمر داره دوس داشتین با عجله صفحه شونو پیدا کنید و ببینید

پ ن 2: خرداد ماه عجیبیه، توی تقویم نگاه کنید وقایع زیدی توش اتفاق افتاده و البته ماه تولد من هم هست و عجیب برام مهمه 

پ ن 3: به اسم این شهید بزرگوار پایگاه اینترنتی وجود دارده می تونید در این پایگاه بیشتر با ایشون آشنا بشین.

پ ن 4: درباره بوسنی بخونید، مخصوصا «نسل‌ کشی سربرنیتسا» و ببینید در دل اروپا چه بر سر مسلمانان اوردن هر سال در بوسنی به یاد این نسل کشی راهپیمایی صلح برگذار میشه و همون آقای داماد بوسنی جزو راهنما ها و راویان این راهیپماییه

 پ ن 5: توضیح در مستند داماد بوسنی در اینجا می تونین بخونین.

پ ن 6: اصطلاح پزشکان بدون مرز رو شنیدین؟ پزشکانی که بدون توجه به ملیت، رنگ، نژاد و مرز های جغرافیایی به کمک افراد نیازمند اقدام می کنند. ما هم شهدای داریم که بدون مرزند شهدای که برای دفاع از مظلوم، برای دفاع از حق، برای آرمان ها شون هر کجا فریاد کمک  خواستنی شنیدند، به اونجا رفتند تا یاری گر مظلوم باشند و نگذارند حق و انسانیت از بین بروند. اینان مصداق واقعی شاگردان مکتب تشیع و منتظران صادق برای مولای غایب خود هستند. (به نظر من)