زندگی پستی و بلندی، شادی و غم زیاد داره
یه حرکت سینوسی متناوب
ولی توی زندگیت گاهی ادمایی هستن که وقتی تو اون پایین پایینایی دستت رو می گیرن کمکت می کنن
شاید ادم خاصی نباشن، بی ایراد و اشتباه نباشن ولی خوبن، خوبیشون به همه کم و کاستیاشون می ارزه
گاهی همین ادما میشن پشت و پناهت با همه اختلاف نظرات و سلیقه هاشون
همین ادما میشن دلگرمیت، میشن سنگ صبورت

الان یکی از همین ادمای زندگیم
کسی که عمه زینب زندگیمه هر چند اسمش زینب نیست اما کارش هم زینبیه
کسی که زندگیش سختی کم نداشت اما دغدغه اش کارش بوده و هست، مریضاش بوده و هست، همکاراش بوده و هست، حتی بچه مریضاش،
مهر میشد برای بچه های بیمارا دنبال لوازم تحریر بود، عید بود دغدغه دیگه …
الان رو تخت بیمارستانه و کروناش مثبت
میدونم خدایی داره که از من بهش مهربون تره، ولی نگرانی و دلتنگی داره دیونه ام میکنه
به خاطر حضرت زینب سلام الله علیها دعاش کنید
برای سلامتی همه مریضا و ایشون لطفا حمد شفا بخونید

 

گاهی برا روضه شعر خوب یا مقتل لازم نیست

گاهی یک عکس یه واکنش حتی لبخند یک دختر بچه بغل باباش میتون یک روضه باشه

گاهی رفتارها ما در اجتماع خودش روضه اس فرقی نداره اجتماع واقعی باشه یا مجازی

عکس پایین یه روضه اس یه روضه پر غم اگه تامل کنیم پر اشک