عاشور آمد و رفت

و ما ماندیم

رنگ جامعه و آدم ها و لباس ها عوض شده، آهنگ های شاد برگشتن

به قول بعضی افراد ناآگاه یا مغرض انگار منتظر شهادت امام علیه السلام بودن امام که شهید شدن همه برگشتن سر زندگیشون

واقعا بهره و برداشتمون چی بود؟ از این ایام عزای سالار شهیدان، مجالس سوگواری، حزن و اندوه، سیاه پوشی، گریه کردن، تباکی، نذری دادن، غذای نذری گرفتن، زیارت عاشورا  خوندن، زیارت رفتن و … 

استاد بزرگواری داشتیم که می فرمودند: (نقل به مضمون)

مجلس درست اهل بیت ^{علیهم السلام} باید این ویژگی رو داشته باشه اگه کسی که حب اهل بیت ^{علیهم السلام} نداره و وارد مجلس شده محب خارج میشه و اگه محب وارد شد عارف به اهل بیت خارج بشه

(یادم نیست حرف از خودشون بود یا به نقل از کسی می گفتن ولی برای من یک ملاک و معیار ایجاد کرد)

شما این محرم تا اینجاش به محبتتون به اهل بیت اضافه شده؛ به معرفتتون چی؟

اینا حرفای خودمه (البته چیزایی که جمع بندی یاد گرفته هام)

محرم و شرکت در سوگواری سید الشهداء علیه السلام مثل ماه رمضانه چطو ماه رمضان نزدیک گناه نمی ریم به حرمت ماه خدا این ایام هم بسته میزان اعتقادتمون حداقل 13 روز تا حداکثر تا آخر ماه صفر مراعات می کنیم به حرمت مصیبت اهل بیت ^{علیهم السلام} 

بعد مدتی که حرمت نگه داشتیم باز همون آدم قبل محرمیم یا نه همون آدم اهل مراقب که حرمت امامش کل سال حفظ می کنه؟

گاهی چون تو جمع قرار گرفتیم حرمت نگه میداریم چون ماه رمضانه یا محرم و صفره و اطرافمون حرمت نگه میدارن نگه داشتیم ولی در واقع اگه محیط دیگه بودیم اینجور نبودیم

مثال کوچیکش وقتی خوابگاهیم (دوستان خوابگاهی میدونن چی میگم) به شور جمع خیلی کارا می کنیم ولی وقتی از خوابگاه میریم  وارد زندگی معمولی میشم رود زندگی عادی، عادت ها ، آداب و رسوم جامعه ما رو هم با خودش میبره (این بار تحت تاثیر محیط)

اما اگه به جای شور شعور و معرفت اضافه بشه فرقی نمی کنه ماه رمضان باشه یا محرم یا باقی ماه های سال

فرق نمی کنه حوزه باشی یا دانشگاه، خونه یا اجتماع همیشه راهت مشخصه و عملت با برنامه و ان شاء الله خدا راضی

پ ن: پاسخ شبه و سوال چرا عزاداری در دهه اول و قبل از شهادت امام ^{علیه السلام} در صفحه دوم

صفحات: 1 · 2

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

مکن ای صبح طلوع

عصر فردا بدنش زیر سُم اسبان است

مکن ای صبح طلوع

نمی دونم اولین بار کی این شعر شنیدم مربوط به سال های دوره شاید قبل طلبگیم ولی از همون موقع انگار شب عاشورا این شعر و مداحیش نشنوم انگار یه چیزی کم دارم.

مکن ای صبح طلوع

بانوای: حاج میثم مطیعی

پ ن 1: بعد ها شنیدم که شاعر این شعر  کربلائی محمود بهجت، پدر آیت‌الله العظمی بهجت هستند. خدا هر دوی این بزرگوارن رو رحمت کند با سالار شهیدان محشور گرداند.

پ ن 2: متن کامل شعر صفحه دوم

صفحات: 1 · 2

سال ها پیش یه تابستونی برای دوره ای مهمون جامعةالزهراء بودیم

یه تعداد از طلاب خارجی که تابستون برنگشته بودن کشورشون هم خوابگاه بودن

یه شب برنامه فرهنگی داشتیم این خانم های خارجی هم مهمون جمع مون شدن یکی از خانم های پاکستانی هم اون شب مداحی کرد البته به زبان خودشون هیچی ازش نمی فهمیدیم جز اسامی که توی مداحی بود و کلامش چنان سوز داشت که اشک همه رو در آورد و می تونم بگم اونجا مفهوم دو عبارت «همدلی از همزبانی بهتراست» و «هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند» به عینه درک کردم.

چرا اینا رو گفتم؟ دیشب یه مداحی شنیدم به نظرم فوق العاده و پر سوز ولی به زبان ترکی (آذری)

و صد البته دلنشین شما هم از باب همدلی و جوشیدنش از دل یه شاعر و یه مداح گوش کنید

اگه اشکی بود و سوزی من رو هم دعا کنید

آیین و آرمانیوه قوربان اولوم حسین

بامداحی:حـــــاج‌مــهـدی‌رســولـی

شــــب‌چهارم‌مــحـرم‌الـحــرام ‌1441

سه‌شنبه 12شـــهـریـورمـــــاه 1398

متن شعر مداحی و ترجمه شعر

دوستان عزیزم به اینکه توجه کنید که ترجمه از من هستش پس ایراد و اشکالش به بزگواری خودتون ببخشین

و نکته بعدی اینکه شعر این مداحی شعر بلندی هست از شاعری به نام «انور اردبیلی» متن کامل شعر رو هم در ادامه به صورت فایل میذارم 

در این متن اشکالات ترجمه ام زیاد چون من زبان ترکی نوشتاری آشنا نیستم و برای همین هم بعضی کلمانت برام سخت بودن متوجه نمیشدم اون قسمتی از متن که مداح خونده راحت تر بود ولی قسمتی که نخوندن سخته  

در کل تا جایی که بلد بودم ترجمه کردم 

متن و ترجمه آیین و آرمانیوه قوربان اولوم حسین

پ ن1: دوستان اگه بخواین متن و ترجمه مداحی همین جا ببینین صفحه دوم مراجعه کنین

پ ن2: دوستان اگه بخواین متن و ترجمه شعر «آیین و آرمانیوه قوربان اولوم حسین» همین جا ببینین صفحه سوم مراجعه کنین

صفحات: 1 · 2 · 3

امروز سوم شعبان روز میلاد آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام

روز  ولادت کسی است که برای پاسداری از دین جدش به پاخواست و از هر چه داشت گذشت

و چه زیبا گفت آن شاعر عرب:

ان کان دین محمد لم یستقم

الا بقتلی یا سیوف خذینی

شاعر: ابوالحب حویزی

ترجمه: «اگر دین محمد(ص) جز با کشتن من پا بر جا نمی‌ماند پس ای شمشیرها مرا دریابید»

امروز هم در جامعه ما انسان هایی هستند که با تاسی به سالار شهیدان علیه اسلام برای پاسداری از دین و مهین اسلامی از جان مایه می گذارند و بی چشم داشتی همیشه حاضرند به قول کسی «همیشه پای یک سپاهی در میان است»، در دفاع، امنیت، سلامت، زلزله، سیل و … هر کجا نیروی پای کار لازم باشدهستند و جالب که به جای تشکر همیشه مورد هجمه و طعن قرار میگیرند ولی باز هستند.

بزرگ مردان روزتان مبارک

یاد امام خمینی عزیز که این روز رو «روز پاسدار» نامیدند هم گرامی

یه اتفاق جالب که این روز ها افتاد و عجیب هم بود اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان گروهک تروریستی از طرف دولت امریکا دولتی که سردمدار تروریسم دولتی است و اگه تاریخش رو بررسی کنی دستش به خون مظلومین جهان آلوده است و هر کجا ظلمی در جهان باشه بررسی کنیم خواهیم دید رد پاش هست طالبان، القاعده، داعش، منافقین، حمله عربستان به یمن، دفاع همه جانبه از رژیم غاصب و جنایتکار اسرائیل و …

واکنش دوست عزیزم که همسرشون سپاهی هست  برام جالب بود

پ ن1: شیخ محسن حویزی حائری، معروف به «ابوالحب حویزی » از شاعران شیعه و دارای دیوان شعری به نام «الحائریات» است. او از شعرا و خطبای کربلا بوده و در سالهای 1235 - 1305 ه . ق، زندگی می کرده است. به اشتباه بیت شعر ایشون به امام حسین علیه السلام نسبت داده شده است. منبع

پ ن2: روزگای به شیعه گفتند رافضی (از دین برگشته) ولی با گفتن رافضی نه شیعه از دین برگشت نه شیعه از بین رفت. حالا به سپاه هم بگن تروریست، آب در هاون کوبیدنه