به امام صادق علیه السلام گفتند: كار خود را به چه اساسى استوار ساخته اى؟

فرمود: بر چهار بنیان:

[اول] دانستم كه عمل مرا كسى دیگر انجام نمى دهد پس تلاش نمودم

[دوم] دانستم كه خداى بر من آگاه است پس حیا كردم.

[سوم] دانستم كه روزى مرا دیگرى نمى خورد پس آرام گرفتم

[چهارم] دانستم كه پایان كار من مرگ است پس براى آن آماده شدم

قیلَ لِلصـادِقِ علیه السلام: عَلى ماذا بَنَیْتَ أَمْرَكَ؟

فَقالَ علیه السلام: عَلى أَرْبَعَةَ أَشْیاءَ:

عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لایَعْـمَلُهُ غَیرى فَاجْتَهَدْتُ

وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْیَیْتُ

وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لایَاكُلُهُ غَیرى فَا طْمَانَنْتُ

وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ.

بحار الانوار، 78: 228 ح 100