فَوَعِزَّتِکَ لَوِ انتَهَرتَنی ما بَرِحتُ مِنْ بابِکَ وَلا کَفَفتُ عَن تَمَلُّقِکَ

به عزتت سوگند اگر مرا برانی هم، از درگاهت نمی روم

فَإِنْ عَفَوْتَ فَخَیْرُ رَاحِمٍ
وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَغَیْرُ ظَالِمٍ
اگر ببخشی،
برترین بخشش ها برازنده توست
و اگر عذاب کنی،
ستم به بارگاه توراه ندارد
دعای ابوحمزه ثمالی

تو پوشیده نیستی از بندگانت
و آنچه تو را ندیدنی می کند، پرده کردار بندگان است.

وأَنَّکَ لاتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلاّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الاَعْمالُ دُوَنَکَ

این فراز از دعا منو یاد شعر حافظ میندازه:

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز


یادم یه روز توی خوابگاه تفالی به حافظ زدم این شعر اومد وقتی مصرع آخر خوندم چقدر گریه کردم.
شاید حافظ هم همین قسمت از دعا رو دیده و این شعر و گفته



متن کامل غزل:
دلم رمیده لولی وشیست شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز
فدای پیرهن چاک ماه رویان باد
هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز
خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد
که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز
فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی
بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز
پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر
به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

أَدْعُوکَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ :

1. آقای من! سیّد من! تو را می‌خوانم، به زبانی که از فرط گناه، لال گردیده است.

2. اما خدای من! سرور من! مولای من!
تو را به زبانی می خوانم که آلودگی گناه الکنش کرده است.

3. مى خوانمت اى آقاى من به زبانى که گناه لالش کرده

پ ن 1: فقط مترجم، ترجمه دو رو میشناسم جناب مهدی شجاعی از کتاب شکوای سبز 2

پ ن 2: لطفا بگین کدوم تصویر بهتر بذارمش اینستا