|
|
|
دوست داشتنی های من
|
|
|
|
همه مون توی زندگیمون هم روزای شیرین و خوش داشتیم هم روزای سخت و تلخ
ولی عکس العمل های آدما هم تو روزای خوش متفاوته هم تو روزای سخت
گاهی تو این روزای مختلف احساست بهمون غلبه میکنه و گاهی بعدش پشیمون هم شدیم
گاهی هم سعی می کنیم تو این روزا مون منطقی باشیم و درست تصمیم بگیرم
البته همه مون میدونیم کنترل احساسات بعضی مواقع به خاطر شدت ناراحتی یا خوشحالی خیلی سخته و شاید به نظرمون محال هم بیاد
ولی دیدم آدمایی که در سخترین روزای زندگیشون کنترل احساسشون دستشونه و عقل حاکم و نمیذارن اوضاع از دستشون در بره
به نظرم اینم با تمرین و خودسازی به دست میاد ولی بازم میگم کار سختیه
اما چرا اینا رو گفتم امروز یه حدیث دیدم برام جالب بودو براش یه تصویر نوشته درس کردم و از صبح فکرم مشغول کرده
و حدیث
امام حسین علیه السلام
چون پیشامد سختى (مصیبتی) بر عاقل در رسد، غم را با دوراندیشى مى‌رانَد و درگاه عقل را براى چاره‌جویى مى‌کوبد.
إذا وَرَدَت عَلَى العاقِلِ لَمَّةٌ، قَمَعَ الحُزنَ بِالحَزمِ، وقَرَعَ العَقلَ لِلاِحتِیالِ.
نزهة الناظر : ص 84 ح 13
توضیحاتی در مورد حدیث در صفحه 2
صفحات: 1 · 2
کلیدواژه ها: انسان عاقل, تولیدی, حدیث, دور اندیشی, رفتار درست, سبک زندگی, سختی, عاقل, عکس نوشته تولیدی, مصیبت, ویژگی انسان عاقل, چاره اندیشی, چاره جویی
|
[سه شنبه 1397-09-13] [ 06:35:00 ب.ظ ]
|
|
یه جا خوندم که نوشته بود « عقل تنها نعمتی است كه درهمه به عدالت و به قدر كمال تقسیم شده است». شاید علت گفتن این جمله این باشه که هیچ کس حاضر نیست بگه که عقلش کمه!!!
ولی
تا حالا بهش فکر کردین
عاقل واقعی کیه؟
که به کی میگن عاقل؟
یا اینکه شما خودتون عاقل هستین یا نه؟
گاهی شده این سوال بکنم امروز وقتی داشتم مسابقه کتابخوانی آنلاین مسابقه طعم رمضان جواب میدادم که جواب باید از کتاب 150 درس زندگی از آیت الله مکارم شیرازی پیدا میکردم؛ جواب سوالم پیدا کردم در صفحه از کتاب با همین عنوان:
عاقل کیست؟
از حضرت امیرمؤمنان على(علیه السلام) تقاضا کردند: عاقل را براى ما توصیف کن، فرمود:
اَلْعاقِلُ هُوَالَّذِى یَضَعُ الشَّىءَ مَواضِعَهُ(نهج البلاغه، کلمات قصار)
ترجمه
عاقل کسى است که هر چیز را به جاى خود مى نهد.
شرح کوتاه
در میان مفهوم و معناى عقل، سخن بسیار گفته اند; اما جمله کوتاه فوق بهترین تعبیرى است که در این زمینه وارد شده است. عقل چیزى جز این نیست که هر چیز را به جاى خود نهند، هر شخصى را در محل شایسته و مناسب خود در اجتماع قرار دهند، غم و شادى، دوستى و دشمنى، نرمش و خشونت، محبّت و شدت عمل، عبادت، کسب و کار و تفریح سالم و هر کار دیگر را در جاى خود و به وقت خود انجام دهند.
برام جالب بود و جای تامل داشت
و یک سوال جدید برام ایجاد شد:
آیا من با این تعریف عاقل هستم؟
پ ن 1: این حدیث به این شکل در جستجو در نهج البلاغه پیدا نکردم بلکه در حکمت 235 به همین مضمون ولی به شکل زیر آمده است:
به اميرمؤمنان گفته شد كه خردمند را براى ما وصف كن ، حضرت فرمود : «خردمند، كسى است كه هر چيز را بر جاى خود نهد»
أنَّهُ قيلَ لَهُ : صِف لَنَا العاقِلَ ، فَقالَ عليه السلام : هُوَ الَّذي يَضَعُ الشَّيءَ مَواضِعَهُ
پ ن 2: ترجمه ای دیگر از حدیث که به نظرم جالب تر و گویا تر بود:
به امام على عليه السلام عرض شد : خردمند را براى ما توصيف كن . حضرت فرمود : خردمند كسى است كه هر چيزى را در جاى خود به كار برد.
پ ن 3: این حدیث در کتاب شریف بحار الأنوار : ج 1 ص 160 ح 36 هم آمده است. در مورد سایر کتب حدیثی نگاه نکردم.
پ ن 4: برای این حدیث سه تا عکس نوشته تولیدی هم هست
موضوعات: حدیث, دوس داشتنی, سبک زندگی, نمامتن, امام علی علیه السلام, کتاب
لینک ثابت
|
[پنجشنبه 1397-03-24] [ 04:11:00 ب.ظ ]
|
|
کاش می‌شد…
حال خوب را،
لبخند زیبا را،
بعضی دوست داشتن ها را،
خشک کرد…
لای کتاب گذاشت،
ونگهشان داشت…
رمضان داره کم کم میره
از حال خوبش چیا رو برخودمون ذخیره کردیم؟
موضوعات: دوس داشتنی, نمامتن, رمضان
لینک ثابت
فَقَدْ أَفْنَیْتُ بِالتَّسْوِیفِ وَ الْآمَالِ عُمُرِی، وَ قَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَةَ الْآیِسِینَ مِنْ خَیْرِی
من عمرم را به امروز و فردا کردن و آرزوهای باطل نابود ساختم، و اینک به جایگاه ناامیدان از خیر و صلاح فرود آمده ام
اما تسویف چیه که نتیجه اش بنا به گفته امام در دعای ابوحمره ناامیدی میرسه
تسویف از ریشة سوف و به معنای تأخیر انداختن، مماطله و امروز و فردا کردن و کار امروز را به فردا انداختن است.
گاهی حالتی در انسان به وجود می آید که او خود می داند در کاری اشتباه می کند و قصد برگشتن از آن کار را هم دارد؛ اما گویی توان تصمیم گیری و اقدام کردن را از دست داده است و هرگاه تصمیم به بازگشت می گیرد، وسوسه می شود که هنوز فرصت بسیار است و خویشتن را به فردا وعده می دهد و انجام آن کار را به وقت دیگری موکول می کند. لحظه ها پشت سر هم می آیند و می روند و او اسیر کارهای دیگری است. این حالت، ممکن است هم درکارهای مادی پیش آید و هم در کارهای معنوی. به این حالت «تسویف» یا «مطال» گفته می شود.
همان طور که «تسویف» در امور مادی و دنیوی، انسان را از تنگی وقت غافل می کند و از انجام آن کار باز می دارد، در امور معنوی نیز باعث غفلت او از خدا، مرگ و قیامت می شود و از اعمال نیک باز می دارد.
در آموزه های معصومان (ع) به شدت چنین حالتی تقبیح و به عواقب آن هشدار داده شده است. امام علی(ع) در دعای کمیل از این حالت به خدا شکایت کرده، می فرماید: «و خدعتنی الدنیا بغرورها و نفسی بجنایتها و مطالی؛ و دنیا مرا با غرور (و ظاهر فریبنده اش) فریفته است، و نفسم با جنایتش، و با مماطله کردنم (مرا بازداشته است)»[اسکندری، مصطفی؛ نشریه خُلُق، فروردین و اردیبهشت 1388 - شماره10.]
یکی از مکاید و حیل شیطان تسویف در توبه است، به این معنی که توبه بنده را به تأخیر اندازد و وسوسه می کند که چون فرصت باقی است، به فلان گناه اقدام نما و بعد از آن توبه کن، غافل از آن که عقوبت گناه متحقق، و بر فرض توبه، قبول آن مشکوک می باشد، حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرماید: ترک الذّنب اهون من طلب التّوبة: [نهج البلاغه، ص 501.] ترک گناه آسانتر است از طلب توبه.[تفسیر اثنا عشری، ج11، ص14.]
و دو حدیث درباره تسویف
کلیدواژه ها: آرزو, امروز و فردا کردن, تسویف, تصمیم, توبه, دعا, دعای ابوحمزه ثمالی, رمضان, سحر, عکس نوشته تولیدی, ناامیدی, همنوا باابوحمزه, گناه
|
[پنجشنبه 1397-03-17] [ 01:24:00 ب.ظ ]
|
|
وَ انْقُلْنِی إِلَى دَرَجَهِ التَّوْبَهِ إِلَیْکَ
وَ أَعِنِّی بِالْبُکَاءِ عَلَى نَفْسِی
و مرا تا رسیدن به توبه یاری کن
و یاریم کن تا بر حال زار خویش رقت برم و بگریم.
موضوعات: دوس داشتنی, دعا, نمامتن, رمضان
لینک ثابت
|
[سه شنبه 1397-03-15] [ 02:11:00 ب.ظ ]
|
|
|
|
|
|
