معرفی دعای 31 صحیفه سجادیه

دعای سی‌ویکم صحیفه سجادیه، از دعاهای صحیفه سجادیه امام سجاد (ع).

این دعا در ۱۲ فراز تنظیم شده و موضوع اصلی آن توبه است.

آموزه‌های دعا
زبان وصف‌کنندگان از وصف الهی باز می‌ماند.
خداوند مزد نیکوکاران را تباه نمی‌کند.
هستی انسان در دست قدرت خداست.
آمرزش گناهان سترگ، در نظر پروردگار بلندمرتبه، بزرگ نیست.
خداوند خود وعده به استجابت دعا داده است.
از خدا بخواهیم ما را بر دین پیامبرش محمد(ص) بمیراند.
خدا از ما بر گناهان ما آگاه‌تر است.
چه بسا بنده‌ای که از گناه توبه می‌کند و باز به آن برمی‌گردد.
از خداوند بخواهیم توبه ما را توبه‌ای قرار دهد که نیازمند توبه‌ای دیگر نباشد.
می‌تواند کسی از شخص گنهکار نزد خداوند شفاعت کند.
ما به همت رسول خدا(ص) و خاندانش هدایت شدیم.
شرح‌ها
این دعا در این آثار شرح شده است:

شرح‌های فارسی

عطر معرفت : (گلواژگانی از گلستان معرفت توبه: شرح دعای سی‌ویکم از صحیفه سجادیه، اثر سید محمد ضیاء آبادی.
دیار عاشقان اثر حسین انصاریان، جلد ۷، صفحه ۱۱۵ تا ۱۹۶.
شهود و شناخت اثر محمدحسن ممدوحی کرمانشاهی، جلد ۳، صفحه ۳۵ (به صورت مختصر).
شرح صحیفه سجادیه اثر محمد بن سلیمان تنکابنی.

شرح‌های عربی

آفاق الروح اثر سید محمدحسین فضل الله.
ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین اثر سید علیخان حسینی، جلد ۴، صفحه ۳۷۱ تا ۴۸۱.
فی ظلال الصحیفه السجادیه اثر محمد جواد مغنیه، صفحه ۳۸۳ تا ۴۰۱.

شرح‌های لغوی

آثاری که لغات دعا را توضیح داده و معنا کرده‌اند:

تعلیقات علی الصحیفه السجادیه اثر محمد بن مرتضی فیض کاشانی.
حل لغات الصحیفه السجادیه اثر محمدباقر شفیع حسینی.
شرح الصحیفه السجادیه اثر عزالدین جزائری.

پ ن 1: کتاب شرح این دعا به صورت مجزا با عنوان توبه

توبه (شرح دعای سی و یکم صحیفه سجادیه) pdf

پ ن 2: متن و ترجمه در لینک منبع

صفحات: 1 · 2