شده مثل این روزا و شبا خونه نشین بشین نتونین برین هیئت و مراسم  و دلتنگ و بی تاب باشین و یا حتی اونقدر درگیر که یه لحظه متوجه میشی وقت همه چی گذشته حس بدی بهت دست میده حتی و گاهی احساس گناه

با خودت فکر میکنی چی شد؟ چیکار کردی که اینجوری شد؟ 
نکنه کاری کردم و لایق شرکت در مراسم نبودم یا امتحان بوده یا حتی این نرفتن و کاری که به جاش کردی یه نعمت و لطفه

گاهی با خودت میگی شاید اشتباه و خطایی ازت سرزده و سلب توفیق شده و این باعث میشه رو کارات دقت کنی ببینی اشتباه کجا بوده
گاهی میگی اهم و مهم کردی، و انتخابت درست بوده و اینکاری که کردی درست ترین کار بوده، خدا و معصومین ^{علیهم السلام} هم راضی هستن و عزاداری واقعی فقط شرکت در مراسم و هیئت نیست و میشه همین کاری که داری به نیت معصومین ^{علیهم السلام} انجام بدی یا وقتی امکان رفتن نداری یه مطلبی در موردشون بخونی و معرفت و محبتت بالاتر ببری و اینکه به خاطر مصائبشون غمگین و ناراحتی میشه عزاداری
گاهی هم میگی همه اینا توجیه، میخوای خودت اروم کنی، وجدانت ساکت بشه، میتونستی برنامه ریزی کنی هم به کارت بررسی و هم مراسم و خیلی حرفا و سرزنش های دیگه

هر کدوم از  اینفکرا رو بکنی یا حرفا رو بزنی آخرش یه دلتنگی عجیب رو دلت سنگینی میکنه، و یه بغض سنگین تر، که گلوت گرفته دلت هوایی میشه میخوای یه جای خوب باشی
یه حالی مثل حال الان من با دلتنگی و بغض نشستم و مینویسم و پاک میکنم
آرزو میکنم کاش الان مدینه بودم در حرم پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} یا کنار مزار ائمه ^{علیهم السلام} غریب بقیع یا حرم امام رئوف علیه السلام یا حرم خواهر بزرگوارشون علیها السلام یا حداقل مسجد و حسینه ای بودم و توی مراسم
حیف و صد حیف که همه اینا آرزو هستن 

خلاصه بدجوری دلم گرفته

پ ن 1: لطفا این روزا هرکجا رفتین هیئت و مراسم منم دعا کنی

پ ن 2: چقدر آخر این ماه سخت و سنگین است، تمام آسمان و زمین
بی قرار و غمگین انند؛ بزرگتر ز غم مجتبی ^{علیه السلام} و داغ رضا ^{علیه السلام} فراق فاطمه ^{علیها السلام} با خاتم النبیین ^{صلی الله علیه و آله} است…
پ ن3: سر همین افکار سلب توفیق و … در مورد سلب توفیق و عوامل توفیق و سلب توفیق جستجویی کردم و مطلبی خوندم که جالب بود میتونید در صفحه 2 بخونیدش

صفحات: 1 · 2