گاهی زندگی و مشکلاتش بهت فشار میارن

گاهی برنامه ای که ریختی اون جور که میخوای پیش نمیره

گاهی پازل زندگیت رو که با جون کندن چیدی دستی میاد بهم میزنه 

گاهی، گاهی، گاهی …

خلاصه اوضاع بر وفق مردات نیست

تویی و کلی گله و شکایت

از همه از دوست و خانواده، از زمین و زمان، از خودت، حتی از مقدسات و خدا

همچین مواقعی کسی که بی منت، بی اعتراض گوش میکنه فقط خداست

تا خالی شی تا اروم بشی

اما امون از روزی که نتونتی اروم بشی نتونی قبول کنی اگه نشد اگه نخواست شاید مصلحت در این بود

شاید مصداق همون باشه که گفت

چه بسیار چیزهایی که شر می پندارید و برای شما خیر است

و چه بسیار چیزهایی که خیر می پندارید و برای شما شر است

و کار به قهر و قهر کشی می کشه، کنج غم و اشک و اه 

نمی دونم شاید این مدل هم گاهی لازمه تا خلوت کنی و یه بررسی تو کارات داشته باشی و باعث بشه با یه عزم جزم برگردی و تلاش کنی

ولی این حال بد اگه فقط بشه اشک و اه

و این سرمای قهر ، روحت رو سرماخورده کنه، طوری که حس و حال هیچ کاری رو  نداری، بی حال و کسل

اینجاس که باید احساس خطر کرد  

برا همین لازمه از خودش کمک بخوایی تا از این حال درت بیاره 

یا اصلا نذاره به این حال بیفتی

پ ن 1: فک کنم تنها کسی که بشه ازشون کمک گرفت تا دعایی یادمون بده برا همچین حالی، کسی نیست جز زینت عبادت کنندگان امام دعاهای زیبا سید ساجدین ^{علیه السلام} 

پ ن 2: برای آشنایی با این دعای زیبا به صفحه دوم سر بزنین

صفحات: 1 · 2