شاید با دیدن این خبر بگین که چه بی رحم هستن، یا اینا بودن ادعای حقوق بشر می کردن، یا اینکه این نتیجه نظام سرمایه داریه که برای انسانی که کار نمی کنه ارزش قائل نیستن یا اینا چیزی کم از هیتلر ندارن و … اما این یک واقعیت تلخه، سلکشن یا انتخاب بیمار در مواقع بحران، در جایی که تعداد بیمار بیش از حد باشه و امکانات به اندازه بیمار نباشه یا نیروی درمان گر به اندازه بیمار نباشه، دست به انتخاب بیمار میزنن و بیماری که احتمال زنده موندنش بیشتره انتخاب میشه برای درمان یادمه دوران دبیرستان کلاس امداد می رفتم اونجا مربی بهمون گفت در صحنه حادثه هدف نجات همه است اما اگر امکان نجات همه نبود باید مصدومینی انتخاب بشن که احتمال زنده بودنش بیشتره با خودم فکر کردم چقدر بی رحمانه هر چند که عاقلانه به نظر می رسید (نقطه تقابل عقل و احساس)
ولی باز باخودم گفتم فک نکنم جایی پیش بیاد و
باز با خودم فکر کردم اون فردی که مجبور به انتخاب بین چند نفر واقعا آدم بدبختیه
ولی کرونا خیلی چیزایی که در کودکی یا نوجوانی برام سوال بود که مگه ممکنه پیش بیاد، بهم نشون داد که میشه ولی برام عجیبه که کشورهای جهان اولی که خیلی ادعاشون می شد و خیلیا مون کعبه آمالمون بودن چرا به این وضع در اومدن؟ اونا که تحریم نیستن، اونا که مشکل تورم و اقتصاد بیمار ندارن، اونا که در طب از ما پیشرفته ترن، اونا که …
ولی یه نکته مهم آی مردم کاری نکنیم با عدم رعایت اصول بهداشتی مقابله با کرونا و عدم رعایت #در_خانه_می_مانیم کشور ما هم خدایی نکرده به جایی برسه که مجبور به انتخاب بیمار برای درمان بشه فقط یک لحظه فکر کنید خدایی نکرده، خدایی نکرده، خدایی نکرده، اون بیماری که انتخاب میشه تا از چرخه درمان حذف بشه عزیز خودمون باشه من که حتی گفتنش تنم می لرزونه جه برسه بهش فکر کنم کرونا بهمون نشون داد اتفاق هیچ احتمالی بعید نیست تنها راه جلوگیری از احتمالات تلاش و همت خودمونه از ته دل آرزو می کنم این خبر دروغ باشه و تکذیب بشه
سر هفت سین چیدن و نچیدن مردد بودم ولی آبجی اصرار داشت داشته باشیم ولی سین هامون کم بود به خاطر #در_خانه_بمانیم و ضروری نبودن خرید نمی خواستیم بیرون بریم از طرفی بستری شدن عمه و نبودش و نیومدن عمو ها و خانواده هاشون به خاطر «خود قرنطینگی» منو بیشتر دلسرد کرده بود هفت سین بی دورهمی اصلا نمی چسبه، بی مزه اس، بی نمکه هر سال به خاطر مادربزرگ بعد سال تحویل در سریع ترین زمان ممکن همه خونه ما بودن بازار عیدی دادن گرم می شد معلوم نمی شد کی به کی عیدی میده شوخی و خنده، یواشکی عیدی شمردن کوچیکترا، سنت مادربزرگ که به همه تخم مرغ رنگی تازه و گاه داغ داغ می داد و الان هم هنوز رسم خونه ما است یعنی تا پنچ و شش فرودین ما هر روز تخم رنگی درس می کردیم که بچه ای مهمون اومد دست خالی نره با رنگ های طبیعی پوست گردو، پوست پیاز ، پوست انار و … تا اگه بچه های خواست بخوره براش ضرر نداشته باشه خلاصه به اصرار خواهرم قرار شد هفت سین بچنیم سمنو نداشتیم، سبزه نداشتیم بقیه وسایل هم کم بودن دو روز قبل سال تحویل آبجی خانم ایده پخت سمنو دادن بلد نبودیم به کمک رسانه می دونستیم باید جوانه گندم و داشته باشیم این روزای قرنطیه چون عمه جان بهمون گفته بودن گندم استفاده کنیم تو خونه گندم داشتیم دو روز پیش گندم گذاشتم جوانه بزنه دیشب مثلا سمنو درس کردیم در حد یه پیاله کوچیک تا بشه سمنوی سفره هفت سین بعدش گلدون گل به جای سبزه و باقی وسایل هفت سین تا بعد اذان صبح هفت سین چیدنمون طول کشید
خوابیدیم تا سال تحویل و با چش پف کرده سال تحویل شده بعد تلوزیون بعد کمی هم تماس به عزیزانمون و تبریک عید و بعدشم تماس تصویری با عمه که روی تخت بیمارستان و تحملش برا من سخته دیدن عمه ای که همیشه کنار تخت بیمارستان دیدمش و در حال پرستاری الان روی تخت بیمارستان هفت سین مون بهش نشون دادیم کمی گفتیم و خندیدم خنده های که جنسشون شیرین نبود تلخ بود به تلخی دوری و دلتنگی با ته مزه گس نگرانی الهی این روزا برن و دیگه برنگردن دلم فضای قبل می خواد با هم سختی و شیرینی هاش
پ ن 1: در مورد تخم مرغ رنگیا مال چند سال پیشه و از مطلب «فرصت، زودگذر است» برداشتم در سه رنگ، ردیف عقب پوست انار، ردیف دوم از آخر پوست پیاز و دو ردیف جلو پپوست گردو
بعد از اینکه خبر شیوع کرونا این هیولای ریزه میزه ترسناک تو اروپا، استرلیا و … به اصطلاح جهان اولی ها شنیده شد پش بندش اخبار غارت فروشگاه ها، دعواها سر کالا های مصرفی حتی دستمال توالت هم به گوش رسید. اولش عجیب بود دنیایی اولی ها و اینکارا ؟ !!!!!!!!!!!! بعدش یاد جریان سال پیش که پوشاک و روغن مایع کم شد افتادم داستان هایی که از اروپایی های متمدن برامون تو رسانه و فضای مجازی می گفتنو خیلیامون دست به دست برا هم ارسال می کردیم، داستان که فلان چیز کم شد مردم اونی که داشتن بردن به فروشگاه ها تا اونایی که لازم دارن کمبود نداشته باشن و در ادامه هم تحقیر مردم مون که چقدر بی فرهنگن، عقب گرد کردن و کلی بد و بیراه دیگه از خودم پرسیدم کو اون ملت جهان اولی متمدن؟ کو اون ملتهایی که موقع بحران درست عمل می کردن؟ از خودم پرسیدم باز بهمون دروغ گفتن، دروغی برای شکستن غرور مون؟ دروغی برای تحقیر ملت ایران؟ فریبی برای سرخورده کردن ملتی؟ فریبی برای ناامید کردن ملتی؟
قبول دارم تو هر جامعه ای، توی مجموعه معتقدین به هر دین و ایدولوژی خوب و بد وجود داره آدما خوب مطلق یا بد مطلق نیستن بلکه آدما خاکسترین بعضی کم رنگ و بعضی پر رنگ و این رنگ هم در طول عمرشون ثابت نیست مدام در حال تغییر به جهان اولی و دومی و سومی هم ربطی نداره
و اشتباه، اشتباهه از طرف هر کی باشه ایرانی یا غیر ایرانی؛ مسلمان یا غیر مسلمان؛ شیعه یا غیر شیعه کاش یاد بگیرم رفتار افراد رو اولا سریع قضاوت نکنیم ثانیا رفتار بخشی رو به کل نسبت ندیم انسان ها موقع ترس خیلی کارا می کنن بعضیا یخ میزنن و نمی تونن عکس العمل نشون بدن، بعضیا مضطرب و دستپاچه میشن و اوضاع رو بدتر می کنن، بعضی رفتار های عجیب غریب نشون میدن رفتار هایی که در شرایط عادی محال بود انجام بدن مثل همین غارت و انبار کردن یا دعوا کردن و بعضی ها هم معقول و منطقی برخورد می کنن و ممکن رفتارهای دیگه ای هم باشه که من نمی دونم اینکه منشاء این رفتار ها چیه می تونه عامل های مختلفی داشته باشه مثل روحیات افراد، نوع تربیت فرد، عقاید فرد و جامعه ای که در اون زندگی میکنه و خیلی چیزای دیگه که باید دیگران در موردش بررسی کنن یا شاید بررسی کردن و من خبر ندارم
خلاصه به قول ویدئویی که میذارم (که نمی دونم صاحب ویدئو کیه و چه عقیده داره ولی چون حرفاش به نظرم معقوله که عزیزی برام فرستاده) ملت ما خیلی متمدن تر از خیلی جوامع با مشکلات برخورد می کنن ما سالها است در کمبود و تحریم زندگی می کنیم که برای خیلی از این جهان اولی هایی که الان به خاطر ترس از کرونا به جون هم افتادن قابل تصور هم نیست ولی رفتارمون نسبت به اون ها فعلا در این برهه از دوران کرونایی بهتر بوده
احتکار در همه جای دنیا بده، گران فروشی مایحتاج مردم در همه جای دنیا بده، توهین بده، تحقیر بده،
در روزهای سخت همدلی هست که کمکمون میکنه ولی گاهی ترس بهمون غلبه می کنه و اشتباه می کنیم به جای توهین به هم بیاین بهم کمک کنیم تذکر بدیم کمک کنیم اشتباهات کمتر بشه و زندگی بهتر
پ ن 1: اینا فقط درد و دل بود فقط و دقت کنین به ساعت نوشتن و اینکه همراه این نوشتن دارم نون میپزم و بخشی از فکرم هم مشغول نون های داخل فر هست که نسوزه پ ن 2: در ایام کرونا مراقب خودتون باشین تا ضرورتی نداشت از خونه بیرون نیاین، خرید عید و عید دینی و … ان شاء الله در دوران پسا کرونا پ ن 3: در خانه می مانیم یادتون نره و صد البته رعایت نکات بهداشتی
پ ن 4: دعوت ملی یادتون نره تاجایی که می تونید برا کسانی که دوستشون دارید ارسال کنید شاید کسانی که اهل رعایت نیستن قبول کنن و رعایت کنن یک نفر هم با تذکر شما رعایت کنه احتمال قطع چرخه شیوع بیشتر میشه یادمون نره «وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ» استادی می فرمودن یک بار تذکر دادن شاید اثر نکنه ولی وقتی تعداد تذکر و امر به معروف زیاد شد تاثیر گذار خواهد بود نگیم گفتن، گفتن من بی فایده اس اندازه سر سوزنی هم در کسی تاثیر بذاره در این شرایط خیلی بزرگه
دیروز میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام و روز پدر بود ولی نشد بیام تبریک بگم.
با تاخیر هم میلاد و هم روز پدر تبریک میگم.
در این شرایط عجیب و غریب کرونا که همه چیز تعطیل کرده و اگه اهل رعایت باشیم خونه نشینمون کرده،
بیشتر مراقب اطرافیانمون باشیم مخصوصا گروه های حساس سالمندان عزیز و کودکان.
از اولی که سر و کله کرونا پیدا شده مدام تلوزیون و رسانه ها دارن هشدار میدن و وقتی میخوان امیدواری بدن میگن برای افراد با سن بالا و دارای بیماری زمینه ای خطرناکه و مراقب باشن ولی گاهی چنان حرف زده میشه و مطلب گذاشته میشه انگار مرگ افراد سالمند مهم نیست و مهم جوانان هستند و سلامتیشون گاهی بین مردم فقط سالمندی می میره واطرافیانش بی قراری می کنن بقیه میگه مگه جون مرده اینجور می کنید یا میگن عمرش کرده بود من حس خیلی بدی به این جملات دارم و دیدم سالمندانی که دلشون از این حرف میشکنه و ناراحت میشن هرچند سکوت می کنن و چیزی نمی گن شاید حس می کنن اطرافیان دیگه نمی خواهندشون یا به مرگشون راضین
یک لحظه خودتون جای اونا بذارین واقعا بده حالا در این عصر کرونا هم دارن مشابه همون حرفا میزنن: نترسین میانگین سنی افراد فوتی بالای 60 ساله، در افراد سن بالا خطرناکه، افرادی که تا حالا فوت کردن یا بیماری زمینه ای داشتن یا سن بالا و … فکر کردیم با این حرفا چقدر به این عزیزان و سرمایه های جامعه داریم ضربه میزنیم و ناراحتشون می کنیم یا به قول روانشناسی سالمند آزاری می کنیم. تاثیر روانی که روشون میذاریم.
سالمندان جامعه پدران و مادران همه ما هستند و احترامشون بر ما واجب
این دوران بیماری هم خواهد گذشت و به دوران پسا کرونا خواهیم رسید اما امان از دلهایی که در این دوران شکستیم و حق الناس های که به گردن مون میاد. مهم تر تاثیری و ضربه به هایی که به روح و روان عزیزانمون زدیم. یادمون باشه گاهی حرفی میزنیم و دلی میشکنیم ولی دیگه هیچ وقت اون ادم نخواهیم دید که حلالیت بخوایم مثل کسی که پستی میذاره و یکی تصادفی دیدتش یا جایسخنرانی می کنه، حرفی میزنه تو جمعی یا مصاحبه می کنه و … مراقب حرفامون باشیم
پ ن 1: یه نکته مراقب کودک آزاری هم باشیم ترسوندن کودکان از کرونا، حرف زدن از مرگ و میر و انتقال استرس هامون به کودکان، از همه بدتر عکس و فیلم تهیه کردن و پخش کردن در فضای مجازی، نکنیم و فیلم های دیگران هم باز نشر و منتشر نکنیم.
پ ن 2: درسته حدیث در مورد پدر و مادر هست و والدین خود فرد ولی سعی کنیم سالمندان و بزرگتر های جامعه رو به دید پدر و مادر خودمون ببینیم و با حرفا و اعمالمون غمگینش نکنیم.
پ ن 3: قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مَنْ أَحْزَنَ وَالِدَيْهِ فَقَدْ عَقَّهُمَا ترجمه: کسی که پدر و مادر خویش را غمگین سازد عاق والدین شده است.
نشانی حدیث: بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد 71 , صفحه 72
پ ن 4: دو تا تصویر برا حدیث داشتم انتخاب برام سخته برا همین دوتاشم گذاشتم.
سلام می خواستم در مورد یه عبارت عربی بنویسم که حدیث هست یا نه؟
ولی در جوابی که براش به دستم رسید، حدیث زیبایی بود، اخلاقی و کاربردی برای همه زندگی
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله:
«همنشین خوب مانند فرد عطر فروش است که اگر از عطر خویش به تو ندهد، بوى خوش آن به تو خواهد رسید و همنشین بد مانند آهنگر است که اگر [آتشش] لباست را نسوزاند، بوى بدش به تو می‌رسد.»
قطعا هر کدوم بسته به اعتقادات و باورهامون براش تعریفی داریم. توی منابع دینی مون هم در مورد این ویژگی ها حرف زده شده،
اما همنشین فقط آدمه؟ فقط در فضای حقیقه؟
خیلی مثل من راحت و محکم می گن: نه!!!
فضای مجازی، شبکه های تلوزیونی، کتاب ها و نشریات از جمله همنشین های زندگی امروزمون هستند ولی خیلی وقت ها فراموش می کنیم اینها هم، همنشین ما هستن و تاثیر زیادی روی ما دارن!!!
ولی بعضی باور ندارن، شاید اطرافتون دیدید افرادی موقعی که می خواستن از یکی از این همنشین ها استفاده کنن با وجود علم به همنشین بد بودنشون، می گفتن من تاثیر نمی گیرم، من صاحب اندیشه ام فکر می کنم، نگاه نقادانه دارم و … ولی به مرور زمان بسته به افراد دیر یا زود اون همنشین براش تبدیل به حقیقت میشه هر چی اون بگه درسته، درسته!!! و هر چی اون بگه بده، بده!!! این روزها با وجود کرونا هم، این همنشین ها هم بیکار نیستن برخی امید میدن و همیار و همراه مردم هستن و برخی ترس هدیه میدن و زندگی مردم تلخ و پر استرس می کنن. شاید اطرافتون، در آشنایان، دوستان و یا در جامعه دیده یا شنیده باشین که افرادی از استرس بیمار شدن، یا افرادی که رفتار وسواس گونه در ضدعفونی کردن دست و محیط دارن و رفتارهای عجیب دیگه و میدونیم که باز این همنشین ها در این رفتار ها هم بی تاثیر نیستن.
گاهی این تاثیرات مقطعی و زود گذرن، گاهی بلند مدت و شاید تا آخر عمر.
خلاصه اینکه مراقب همنشین ها مون باشیم تا بوی خوش بدیم نه بوی بد.
این روزهای قطعا می گذرن ان شاء الله زود زود ولی مراقب سلامت جسم و روح خودتون، جامعه، اطرافیانمون و به خصوص کودکان باشیم.
هدف اولیه که با دیدن حدیث زیبای نبوی به حاشیه رفت در صفحه دوم، لطفا مطالعه کنید.
