از امام سجاد علیه السلام سوال می کنیم آقا شب قدر چه شبیه؟
و پاسخ زیبای امام علیه السلام
یکى از شب ها رمضان که خدای متعال آن را بر شب هاى هزار ماه فضیلت و برترى داد، و آن را شب قدر نامید، که در آن شب فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان براى هر امرى نازل می گردند، و آن شب سلامتى و برکت پیوسته است تا سپیده دم بر هر کس از بندگانش که بخواهد به جهت قضایش که لازم الاجراء دانسته است.
افراد ساختار شکن همیشه مورد توجه اجتماع قرار می گیرن عده ای تعریف و تمجیدشون می کنن و عده ای طرد ولی معمولا قشر جون از افراد ساختار شکن خوشش میاد چون اونها رو شجاع می دونن، برا بعضیاشون مهمه این افراد بشناسن و دنبالشون میگردن وقنی پیدا کردن شناختن، براشون تبدیل به الگو میشن و بهشون انگیزه برای حرکت میده، باعث میشه فکر کنن، به تغییر به بهتر شدن، به پیشرفت، به بهتر کردن اطرافشون
دختران جامعه هم به عنوان نصفی از اجتماع، نصفی که غالبا فک می کنن بهشون ظلم شده به روش خودشون دنبال راه حلن، دنبال اصلاح و در این راه هم دنبال الگو میگردن هر کس بسته به فراخور اندیشه و عقایدش کسی پبدا می کنه، معمولا هم دنبال اولین ها میرن دنبال ساختار شکن ها می گردن کسانی که وضعیت نامطلوب هم نتونست اونا رو از هدفشون دور کنه و بالاخره با مبارزه، تلاش و پشتکار به هدفشون رسیدن
ولی گاهی دختران جامعه مون تو پیدا کردن الگو راه رو اشتباه میرن یا افرادی به عمد کاری می کنن که به اشتباه برن و این انتخاب های غلط هم به خود فرد و هم به اجتماع ضرر میزنه که گاه جبران ناپذیر می تونه باشه
ابن وسط ارائه الگوی مناسب و راهنمایی دختران جامعه پیدا کردن الگوی مناسب وظیفه کیه؟
خانواده، مدرسه، دانشگاه، حوزه و روحانیت، رسانه، نهاد های حکومتی؟
در مورد بقیه کاری ندارم ولی ما چه کردیم طلاب محترم خواهر الگو معرفی کردیم؟
میدونم که تلاش کردیم و می کنیم ولی نکته مهم اینکه چطور معرفی کردیم تونستیم جذب کنیم یا بدتر دورشون کردیم؟
خلاصه
یکی از این الگوها که فکر میکنم کمتر در موردش پرداخته شد ام المومنین خدیجه کبری سلام الله علیها هستن
بانوی اندیشمند ساختار شکن
بانوی اشنا به معارف و ادیان
بانویی که در جامعه عرب جاهلی که خانم ها به چشم موجوداتی باعث ننگ و عار نگاه می کردن نه تنها رشد کرد کاری کرد که اعراب جاهلی در برابر بزرگی عظمتش سر خم کنند.
بانویی که با تمام ثروت و مکنتش دنبال دنیا نرفت بلکه به دنبال کمال بود و به دنبال این کمال خواهی، جوانی یتیم با دستان خالی از مال دنیا ولی پاک، دارای فضایل انسانی و معنوی را برای ازدواج انتخاب کرد و ساختار شکست و برای این ازدواج پرخیر و برکت پیش قدم شد، خانواده ای شکل گرفت پر خیر و برکت
بعثت شد، بانو شد اولین مسلمان، اولین حامی نبی خدا، اولی یاری گر دین خدا،
تنها شد، طرد شد به جرم مسلمانی، به جرم ازدواجش، به جرم حمایتش ولی دست نکشید محکم ماند
شد حامی رسول خدا، حامی دین خدا
و گذشت از هر چه که داشت برای عقیده اش
در محاصره ماند سختی کشید ولی از عقیده اش نگذشت
و در چنین روزی بعد از سال ها کنار رسول خدا بودن از این دنیا رفت
امروز خیلی از شبکه های اجتماعی بحث از این بود بعضی تبریک و بعضی به از این فرصت به انتقاد یا بررسی جایگاه اجتماعی و خانوادگی و حتی مسائل شخصی تر موبوط به زن استفاده کردند. گاه جالب گاه عجیب بودن.
جایی بحثی دیدم که خانمی تبریک گفته بود و دختر خانمی نوشته بود که این روز شامل ایشون نمیشه ولی به خانم ها تبریک گفته بود و این آغاز گر یک بحث مفصل شد.
و اینکه آیا به خانمی که سابقه ازدواج نداره و دوشیزه است میشه زن گفت یا نه؟ آیا با بلوغ میشه به یه دختر خانم گفت زن یا باید از ازدواج ؟ آیا دوشیزه بودن و به اصطلاح باکره بودن ارزش است یا نه؟ آیا ارزش دادن به دوشیزه بودن درست هست یا محدودیت برا خانم ها؟ آیا بحث دوشیزه بودن و ارزش گذاری برای آن نتیجه جامعه مردسالار است؟ و …
هر خانمی به عنوان یک فرد مونث، یا به قول برخی فرم هایی که موقع مشخص کردن جنسیت از لفظ زن استفاده می کنند یک زن هستند چه مجرد چه متاهل، ولی از نظر عرفی اجتماعی خانم های مجرد (در هرسنی باشند و سابقه ازدواج نداشته باشند) واژه زن و حتی روز زن (چه روز زن که در تقویم کشورمون هست و چه بین المللیش) شاملشون نمیشه و در کشور ما روز جداگانه ای به دختران اختصاص داده شده.
قبل از اینکه در مورد این مطالب چیزی بنویسم به نظرم میشه گفت حرف زدن در مورد این مطلب اونقدر ضرورت نداره در مقابل مشکلاتی که جامعه زنان چه در کشور ما و چه در جهان داره ولی گاه حتی خود خانم ها متوجه نیستن که با دست مایه قرار دادن این مطالب اون ها رو از مطالبات اصلیشون دور می کنه.
اما مطلب اصلی آیا دوشیزگی مهم هست یا نه؟
به نظرم علت ارزش دادن جوامع مخصوصا جوامع سنتی و مذهبی به باکره بودن قبل از ازدواج بحث عفت و پاکدامنیه نه اینکه خود این اینها ارزش ذاتی داشتی باشن، قطعا دوشیزه بودن مساوی با عفت و پاکدامنی نیست!!!
پاکدامنی و عفت یک ملکه هست یک امر روحانی و معنوی که میتواند همراه یک ویژگی جسمی برای یک دختر خانم باشه و ممکنه این ویژگی جسمی به علتی از بین رفته باشه ولی فرد عفیف و پاک دامن باشه و برعکس ممکن هست دختر خانمی این ویژگی جسمی رو داشته باشه ولی عفیف و پاکدامن نباشه.
و این نکته رو هم میدونیم که عفت و پاکدامنی در اکثر جوامع ارزش محسوب میشه و دارای احترام و تقدیره هرچند ممکنه در معنا و محدود و گستره اون با توجه به فرهنگ ها، عقاید و ادیان و مذاهب و حتی جوامع تفاوت وجود داشته باشه.
و یه نکته دیگه در این مورد تقسیم خانم ها به دختر و زن فقط مختص به زبان فارسی یا فرهنگ ایرانی یا اسلامی نیست اکثر جوامع و زبان ها اینجورین و این تقسیم مختص جنس خانم ها نیست و در مورد آقایون همین جوره
این نکته هم هس که در فرهنگ عامه وقتی دختر خانم یا آقا پسری کاری رو انجام میده که معقول و فرا از انتظاریه که فردی در اون سن می رفت می گن خانم شدی یا آقا شدی این خودش هم میتونه یه نشانه عرفی باشه که زن شدن یا مرد شدن معیارهایی غیر از معیار های ادعایی این جماعت داره.
این تقسیم دوگانه نه دلیلش فروتر دیدن خانم هاست نه دلیلش جامعه مردسالار
شاید دلایل زبانشناسی و فرهنگی باشه و شاید برای مشخص کردن افراد مجرد و متاهل؛ نمیدونم !
ولی بازم میگم جامعه زنان خیلی مسائل مهم تر و ضروری تر از این بحث داره که باید بررسی و حل بشه
پ ن: به تاریخچه و علت نام گذاری اشاره نشد ولی جالبه بخونیدش
پ ن 2: دوس دارم نظراتتون در این مورد بدونم
پ ن 3: این مطالب فقط تراوشات ذهن منه و نظرات شخصیه و قرار نیست درست باشه و در ضمن بنده بعد سال ها هنوز از بیان بعضی مسائل خجالت میکشم و سانسور می کنم و سعی می کنم خیلی واضح و باز نگم در همین راستا از گذاشتن استوری ها و مطالبی که در این مورد دیدم، خود داری کردم
شده جایی باشین تو جمع دوستان، همکاران و یا خانواده و کسی بیاد بگه شنیدین و یه مطلبی در مورد شخصی یا اشخاصی تعریف کنه گاهیی کنجکاوی باعث میشه با شوق گوش بدیم و از بس جالبه پیش دیگران هم بگیم و گاهی هم از این عمل ناراحت میشیم گاهی اعتراض می کنیم گاهی هم رومون نمیشه بگیم یه حکایت جالب و راهکار در مورد اینجور مواقع یا مواقعی که حرف جالبی شنیدیم و می خوایم نقل بکنیم:
? شخصی نزد سقراط رفت و گفت: گوش کن می خواهم چیزی برایت تعریف کنم. دوستی به تازگی در مورد تو می گفت.
??سقراط حرف او را قطع کرد و گفت: قبل از اینکه تعریف کنی، بگو آیا حرفت را از میان سه صافی گذرانده ای یا نه؟
? کدام سه صافی؟
??اول از میان صافی واقعیت. آیا مطمئنی چیزی که تعریف می کنی واقعیت دارد؟
? نه، من فقط آن را شنیده ام. شخصی آن را برایم تعریف کرده است..
??سقراط سری تکان داد و گفت: پس حتما آن را از میان صافی دوم یعنی خوشحالی گذرانده ای. مسلما چیزی که می خواهی تعریف کنی، حتی اگر واقعیت نداشته باشد، باعث خوشحالی ام می شود.
? دوست عزیز، فکر نکنم تو را خوشحال کند..
??بسیار خوب، پس اگر مرا خوشحال نمی کند، حتما از صافی سوم، یعنی فایده، رد شده است. آیا چیزی که می خواهی تعریف کنی، برایم مفید است و به دردم می خورد؟
? نه، به هیچ وجه!
?? سقراط گفت: پس اگر این حرف، نه واقعیت دارد، نه خوشحال کننده است و نه مفید، آن را پیش خود نگهدار و سعی کن خودت هم زود فراموشش کنى….
پ ن: واقعیت نمی دونم این مکالمه واقعا برا سقراط هست یا نه ولی مفهوم والا و زیبایی داره و قابل تامل و تفکره پ ن 2: نتیجه اخلاقی داستان هر وقت کسی برامون چیزی تعریف کرد سه سوال قبل از باور : 1. این حرف واقعیت داره؟ از تعریف کننده بپرسیم مطمئنی به چشم دیدی؟ بگه از فلانی شنیدم؛ پس واقعیت داشتنش جای شک و شبهه اس. 2. این حرف باعث خوشحالی و حال خوب من میشه؟ 3. آیا این حرف مفیده و فایده ای به حال من داره؟
پ ن 3: نتیجه اخلاقی بعدی داستان هر وقت خوستیم برا کسی چیزی تعریف کنیم سه سوال قبل از تعریف از خودمون بپرسیم: 1. این حرف واقعیت داره؟ 2. این حرف باعث خوشحالی و حال خوب شنونده میشه؟ 3. آیا این حرف مفیده و فایده ای به حال شنونده داره؟ پ ن 4: یادمون باشه حال خوب و فایده منظور حال خوب و فایده ای که از نظر شرع و عقل توجیه پذیر باشه
دیروز دوستی دنبال متن عربی حدیثی میگشتن کمکشون کردم و حدیث برام جالب اومد و یاد یه سخنرانی از آقای رحیم پور ازغدی «مطهری و تحجر شیعی (آسیب شناسی مناسک دینی)» افتادم
در مورد صفات منفی شیعه صحبت هایی کردند سخنرایشون توی جمع روحانیون بود حتی جایی به نقل از شهید مطهری گفتند که «مردم شیعه قالتاق ترین و مدعی ترین مردم هستند، …» از آقایون روحانی اعتراض کردند
شنیدن این سخنرانی خالی لطف نیست هم برای آگاهی خودمون و هم اینکه دین رو چطور به مردم معرفی کنیم:
البته خود منم گاهی به بعضی سخنان اعتراض دارم گاهی فقط جنبه های مثبت اونقدر گفته میشه که فکر می کنیم چون شیعه ایم حتما اهل بهشتیم و گناهانمون بخشیده شده اس یا به واسطه گریه در عزادری سیدالشهداء علیه السلام
اما حدیث:
امام كاظم عليه السلام ـ به موسى بن بكر واسطى ـ فرمود:
اگر من شيعيان خود را بررسى كنم مردمى نخواهم يافت مگر اهل حرف، و چون بيازمايمشان آنها را نخواهم يافت مگر از دين برگشته، و اگر در بوته ی آزمايششان گذارم از هزار نفر يك نفر هم سالم بيرون نيايد، و اگر غربالشان كنم چيزى جز آنچه از من است در غربال نماند. اينها دير زمانى است كه بر بالشها تكيه زده‌اند و گفته‌اند: ما شيعهی على هستيم و حال آنكه شيعه ی على تنها آن كسى است كه كردارش، گفتارش را تصديق كند.
