بعد کرونا و دو ماه اول پر استرش، بعد دور کاری، بعد فصل امتحانا، امتحان مجازی طلبه هامون، امتحانای خودم مرکز استان، تابستون، پذیرش جدید و امتحانات شهریور و شروع ترم جدید، انتخاب واحد وبرنامه درسی و سامانه مدرس و کلاس تلفیقی و فایل صوتی و …

کل این مدت حس نوشتن نداشتم 

حسم این بود که انگار یکی  منو برداشته انداخته وسط رمان «کوری» ساراماگو

هنوز هم حس دارم

رمان کوری  رو خوندین؟

در اون رمان انسان ها با بیماری عجیب و مسری مبتلا میشن کور میشن اما انگار پرده سفیدی جلو چشماشون گرفته

اول گروهی از مبتلاین اولیه در مکانی قرنطینه می کنن

به مرور مکان قرنطینه پر میشه انسان های بیمار در قرنطینه کارهای عجیبی می کنن دزدین غذا و ظلمهای گوناگون
ولی مدتی بعد غذایی که براشون هر روز اورده میشه قطع میشن
بیماران داخل قرنطینه مجبور میشن وارد شهر بشن شهر وضعیتی مثل شهر جنگ زد هست یا شاید بشه گفت طوفان زده اجساد سطح شهر هستن مغازه ها غارت شدن

همون گروه اول که از اول باهم بودن کنار هم می مونن
گروه به وسیله بانوی فداکار غصه به خانه ای هدایت میشن
در پایان این گروه به یک بصیرت جدید، بینش جدید میرسن مفهوم جدید از زندگی و بعد از اون افراد گروه یکی بعد از دیگری بینایی خود را بدست می اوردند و بعد فریاد های شادی از سطح شهر به گوششون میرسد.
بیماری کوری سطح شهر بیماری بی بصیرتی بود و انسان ها بعد از غربالی دردناک و تلخ بعد رسیدن به بصیرت که بینایی واقعی دوباره بینای ظاهری رو هم بدست میارن.

کاری ندارم بصیرت مد نظر سارماگو با بصیرت به معنای مورد نظرما سازگار نه

مهم الان هم دنیای مشابه دنیای رمانه و ادمای اطرافمون که هنوز درک صحیحی از بیماری ندارن هنوز به این بصیرت نرسیدن برای کنترل کرونا برای شکست کرونا برای تشکر از زحمات کادر درمان و همه نیروهای جهادی، دستور العمل ها بهداشتی کرونا رعایت کنن 

دعا کنیم ماهم زود تر به بصیرت و عمل لازم برسیم تا شاید از دست این کرونا این هیولای بسیار ریز خلاص بشیم 

پ ن 1: من کتاب سال های دور خوندم بنا به آنچه در ذهنم مونده خلاصه خلاصه خلاصه شو گفتم.

پ ن 2: بنا به مشغله های که همون اول گفتم فرصت نوشتن نداشتم البته یه مقدار هم استرس ها و نگرانی ها حس نوشتن ازم گرفته بودن

حلول ماه شعبان و اعیاد شعبانیه رو خدمت دوستان عزیزم تبریک می گم
و امیدوارم در این ایام #در_خانه_می_مانیم  خوش و خرم باشیم و بتونین در کنار خانواده از برکات این ماه عزیز استفاده کنید و دعا برای رفع این بلا و شفای بیماران و سلامت کادر درمان و نیروهای جهادی هم یادمون نره

سری پنجم احادیث:

1. خرداد 92

2. خرداد 92

3. فروردین 92

2. فروردین 92

3. فروردین 92

4. فروردین 92

5. فرودین 92

6. فروردین 92

7. اردیبهشت 92

8. اردیبهشت 92

9. اردیبهشت 92 

10. اردیبهشت 92

این روزا با گسترش کرونا جهان و آدماهاش چهره جدید نشون میده 
برخی کمالات انسانی رو به نمایش میذارم مثل نیروهای جهادی فرقی نمی کنه از چه قشری باشن خانه دار، کارخونه دار، کارمند، بازاری، طلبه، دانشجو، دانش آموز  و … یا برخی دولت ها و سیاسیون 
برخی برگشتن به دوران جاهلیت و توحش و البته بیشعوری 
در مردم عادی ترس می تونه یک عامل باشه ولی قطعا همه از روی ترس نیست اون فردی که تو این شرایط میره سفر (البته غیر ضروری) نماد و مجسمه بی شعوری و بی مبالاتیه، باور کنین محاله خبر و نشنیده باشه، محاله از خطر آگاه نشده باشه، محاله حداقل یه عکس در مورد کرونا ندیده باشه (البته اگر نابینا نباشه)

البته فقط سفر نیست، احتکار، گرانفروشی و در کشورهای دیگه غارت فروشگاه ها، خرید بیش از حدو ایجاد کمبود، دعوا و زد و خورد در مراکز خرید حتی برای یک رول دستمال توالت و … 
یا اون آسایشگاه سالمندان اسپانیا که کادرش ول کردند رفتن و عده ای سالمند بیمار و کم توان در کنار سالمندان فوت شده 


به قول کتاب بیشعوری :   بیشعوری یک «بیماری» است و مثل تمام بیماری‌ها برای پیشگیری و درمانش باید آن را درست شناخت. هرچقدر یک بیماری خطرناک‌تر و شایع‌تر باشد، شناخت و مقابله با آن ضروری‌تر است، اما بیشعوری مهلک‌ترین عارضه کل تاریخ بشریت است که تاکنون راهکاری علمی برای مقابله با آن ارائه نشده است. بیشعوری حماقت نیست و بیشتر بیشعورها نه‌تنها احمق نیستند، که نسبت به مردم عادی از هوش و استعداد بالاتری برخوردارند. خودخواهی، وقاحت و تعرض آگاهانه به حقوق دیگران که بن‌مایه‌های بیشعوری‌اند، بیشتر از سوی کسانی اعمال می‌شود که از نظر هوش، معلومات، موقعیت اجتماعی و سیاسی و وضع مالی، اگر بهتر از عموم مردم نباشند، بدتر نیستند.

این از مردم، اما دولت ها رفتار های عجیب غریب می کنن بعضیا رو میگن پروتکل و قوانین بهداشتی شون هست مثل اینکه یکی قرنطینه می کنه یکی نمی کنه این قبول قوانین
اما دزدی داره مد میشه چند روز پیش خبر دزدی اقلام بهداشتی چین به ایتالیا منتشر شد و بعدش خبر دزدی محموله اقلام بهداشتی تونس توسط ایتالیا 



خدا می دونه قرار چه چیزایی قرار ببینیم 
عین فیلم های علمی تخیلی شده شاید اگه سال های پیش این اوضاع برامون نشون میدادن می گفتیم نویسنده چی مصرف کرده بدجور توهم زده یا اینکه نویسنده مالیخولیا داره

من قبلا هم شاکر بودم به خاطر ایرانی بودن و الان بیشتر 
برخلاف اینکه خیلیا جه داخلی یا خارجی های سعی دارن بگن ایرانی ها از نظر اخلاقی و فرهنگی پس رفت کردن و تحقیر می کردن این اوضاع نشون داد که ما بدتر از دیگران نیستم بلکه  بهتر هم هستیم
و از طرف دیگر اینکه دیگران در شرایط قرار نگرفته بودن وگرنه در شرایط یه خورده بد فقط بیماری هست تحریم نیستن از ما خیلی بدتر شدن

چند روز پیش یه خبر خوندم که یک نویسنده آمریکایی که برای کار همسرش به ایران اومده بوده با لغو پرواز ها مجبور به ماندن در اایران شده و احساس بدبختی داشته ولی بعد از شیوع کرونا و کمبود ها و غارت ها خدا رو شکر کرده که ایران مونده
یا توئیت سفیر انگلستان سر جریان دستمال توالت از قسمت دستمال توالت فروشگاهی در ایران عکس گذاشته بود

پ ن: متن کامل نیست قرار تکمیل بشه

شاید با دیدن این خبر بگین که چه بی رحم هستن، یا اینا بودن ادعای حقوق بشر می کردن، یا اینکه این نتیجه نظام سرمایه داریه که برای انسانی که کار نمی کنه ارزش قائل نیستن یا اینا چیزی کم از هیتلر ندارن و …
اما این یک واقعیت تلخه، سلکشن یا انتخاب بیمار 
در مواقع بحران، در جایی که تعداد بیمار بیش از حد باشه  و امکانات به اندازه بیمار نباشه یا نیروی درمان گر به اندازه بیمار نباشه، دست به انتخاب بیمار میزنن و بیماری که احتمال زنده موندنش بیشتره انتخاب میشه برای درمان
یادمه دوران دبیرستان کلاس امداد می رفتم اونجا مربی بهمون گفت در صحنه حادثه هدف نجات همه است اما اگر امکان نجات همه نبود باید مصدومینی انتخاب بشن که احتمال زنده بودنش بیشتره
با خودم فکر کردم چقدر بی رحمانه هر چند که عاقلانه به نظر می رسید (نقطه تقابل عقل و احساس)

ولی باز باخودم گفتم فک نکنم جایی پیش بیاد و

باز با خودم فکر کردم اون فردی که مجبور به انتخاب بین چند نفر واقعا آدم بدبختیه

ولی کرونا خیلی چیزایی که در کودکی یا نوجوانی برام سوال بود که مگه ممکنه پیش بیاد، بهم نشون داد که میشه
ولی برام عجیبه که کشورهای جهان اولی که خیلی ادعاشون می شد و خیلیا مون کعبه آمالمون بودن چرا به این وضع در اومدن؟ اونا که تحریم نیستن، اونا که مشکل تورم و اقتصاد بیمار ندارن، اونا که در طب از ما پیشرفته ترن، اونا که …

ولی یه نکته مهم آی مردم کاری نکنیم با عدم رعایت اصول بهداشتی مقابله با کرونا و عدم رعایت #در_خانه_می_مانیم کشور ما هم خدایی نکرده به جایی برسه که مجبور به انتخاب بیمار برای درمان بشه
فقط یک لحظه فکر کنید خدایی نکرده، خدایی نکرده، خدایی نکرده، اون بیماری که انتخاب میشه تا از چرخه درمان حذف بشه عزیز خودمون باشه
من که حتی گفتنش تنم می لرزونه  جه برسه بهش فکر کنم 
کرونا بهمون نشون داد اتفاق هیچ احتمالی بعید نیست تنها راه جلوگیری از احتمالات تلاش و همت خودمونه
از ته دل آرزو می کنم این خبر دروغ باشه و تکذیب بشه

منبع خبر

سر هفت سین چیدن و نچیدن مردد بودم ولی آبجی اصرار داشت داشته باشیم
ولی سین هامون کم بود به خاطر #در_خانه_بمانیم و ضروری نبودن خرید نمی خواستیم بیرون بریم
از طرفی بستری شدن عمه و نبودش و نیومدن عمو ها و خانواده هاشون به خاطر «خود قرنطینگی» منو بیشتر دلسرد کرده بود
هفت سین بی دورهمی اصلا نمی چسبه، بی مزه اس، بی نمکه
هر سال به خاطر مادربزرگ بعد سال تحویل در سریع ترین زمان ممکن همه خونه ما بودن بازار عیدی دادن گرم می شد معلوم نمی شد کی به کی عیدی میده شوخی و خنده، یواشکی عیدی شمردن کوچیکترا، سنت مادربزرگ که به همه تخم مرغ رنگی تازه و گاه داغ داغ می داد و الان هم هنوز رسم خونه ما است یعنی تا پنچ و شش فرودین ما هر روز تخم رنگی درس می کردیم که بچه ای مهمون اومد دست خالی نره با رنگ های طبیعی پوست گردو، پوست پیاز ، پوست انار و … تا اگه بچه های خواست بخوره براش ضرر نداشته باشه

خلاصه به اصرار خواهرم قرار شد هفت سین بچنیم 
سمنو نداشتیم، سبزه نداشتیم بقیه وسایل هم کم بودن
دو روز قبل سال تحویل آبجی خانم ایده پخت سمنو دادن بلد نبودیم به کمک رسانه می دونستیم باید جوانه گندم و داشته باشیم این روزای قرنطیه چون عمه جان بهمون گفته بودن گندم استفاده کنیم تو خونه گندم داشتیم دو روز پیش گندم گذاشتم جوانه بزنه دیشب مثلا سمنو درس کردیم در حد یه پیاله کوچیک تا بشه سمنوی سفره هفت سین بعدش گلدون گل به جای سبزه  و باقی وسایل هفت سین تا بعد اذان صبح هفت سین چیدنمون طول کشید 

خوابیدیم تا سال تحویل و با چش پف کرده سال تحویل شده بعد تلوزیون بعد کمی هم تماس به عزیزانمون  و تبریک عید و بعدشم تماس تصویری با عمه که روی تخت بیمارستان و تحملش برا من سخته  دیدن عمه ای که همیشه کنار تخت بیمارستان دیدمش و در حال پرستاری الان روی تخت بیمارستان 
هفت سین مون بهش نشون دادیم کمی گفتیم و خندیدم
خنده های که جنسشون شیرین نبود تلخ بود به تلخی دوری و دلتنگی با ته مزه گس نگرانی 
الهی این روزا  برن و دیگه برنگردن
دلم فضای قبل می خواد با هم سختی و شیرینی هاش

پ ن 1: در مورد تخم مرغ رنگیا مال چند سال پیشه و از مطلب «فرصت، زودگذر است» برداشتم در سه رنگ، ردیف عقب پوست انار، ردیف دوم از آخر پوست پیاز و دو ردیف جلو پپوست گردو