چند ماه پیش از کسی دلخور بودم مطلب «بدترین دوستان» نوشتم و فرداش مطلبی که امروز منتشر می کنم، نوشتم؛ کامل نبود و دلم نمی اومد کامل کنم و این مدت کوثرنت با امیل های مکرر می گفت فلانی بیا تکلیف این مطلب منتشر نشده مشخص کن و منم امیلاشون حذف می کردم البته باز نکرده

و دیشب یه جورایی دلم خواست کاملش کنم و منتشرش کنم ولی برای پیدا کردن عکس و درس کردن نما متن تا الان طول کشید.

دقت مطلب مال چند ماه پیشه و اما مطلب:

دیروز توی اینستاگردی یه استوری دیدم که فکرم مشغول کرده

نوشته بود (نقل به مضمون اصلش یادم نیس) آدما رو تو شرایط مختلف میشه شناخت نه با حرف یا عملشون (رفتارشون) حرف می تونه دروغ باشه و عمل می تونه بازی باشه ولی تو شرایط مختلف خشم، خوشحالی، غم و … (مخصوصا اگه یهویی باشه) امکان دروغ و نقش بازی کردن گرفته میشه خود واقعی فرد ظاهر میشه

شناخت اطرافیان و دوستان یکی از مسائلی هست که همیشه ذهن آدما رو درگیر میکنه

گاهی فک می کنیم کسی رو  شناختیم اما بعد مدتی می بینیم نه تنها شناختمون درست نیست که طرف عکس اون چیزی که ما فکر می کردیم

وقتی منابع دینی یا روانشناسی ورق میزنیم، می بینیم در این مورد مطالبی هست تا انتخاب دوست و همنشین به بهترین شکل ممکن اتفاق بیفته

بنا به گفته منابع دینی این همنشینی و دوستی بهمون کمک کنه تا به خدا نزدیک تر بشیم

یا روانشناسی بتونه به آرامش و احساس رضایت از زندگیمون کمک کنه و حس بهتری با وجود این دوستمون پیدا کنیم لب مطلب برامون مفید باشه

چند مطلب خوندم در مورد شناخت دوست، جالب بودن و لب مطلبشون آزمایش فردی بود که برا دوستی انتخاب می کنیم.

آزمایش در زمینه های مختلف تا آسیب های احتمالی از افراد بهمون در این  زمینه ها وارد نشه

1ـ آزمايش روحی

2ـ آزمودن به گاه نياز

3ـ آزمودن علاقه دوست به برقراری پيوند نزدیک تر

4ـ آزمودن در سختی ها

5ـ آزمودن به هنگام خشم

6ـ آزمودن در سفر

7ـ آزمودن به هنگام زوال قدرت

اون سه مطلب:

1. مطلب اول

2. مطلب دوم

3. مطلب سوم 

در این سه مطلب از احادیث معصومین علیهم السلام استفاده شده

اما در چند مطلب دیگه هم نکات کلی در ارتباط با افراد بود که شاید مفید باشه

اول. توجه به ظاهر افراد، لباس پوشیدنش (تمیز یا کثیف، مرتب یا نامرتب، در شأن فرد هست یا نه، قصد خودنمایی داره چه مثبت جه منفی و …)، حالت چهره و حرکات بدن و …

دوم. آیا خشم یک رفتار مکرر در فرد موردنظر هست یا مهربانی رفتار غالبش هست؟

سوم. مسئولیت پذیر بودن و قبول مسئولیت در اشتباهات 

چهارم. در چالش قرار دادن فرد، در موقعیت های غیر منتظره قرار دادن تا برخورد غیر برنامه ریزی شده فرد ببینید

پنجم. توجه به برخورد فرد با دیگران با افراد (زیر دست یا بالا دست، فقیر یا ثروتمند و …)

ششم. توجه به واکنش فرد نسبت به رفتار و حالات دیگران (خشم، خوشحالی، غم و …) 

هفتم. آیا فرد تنبل هست یا فعال با پشتکار

هشتم. آیا فرد مثبت اندیش و خوش بین هست یا منفی نگر و بد بین

و …

برای این مطالب کلی که گفتم تو نت مطالب زیادی هست که از بعضی جمع بندی کردم

مطلب من بیش از حد خلاصه و بدون توضیح 

فقط بدونیم افرادی که برای ارتباط و دوستی انتخاب می کنیم به مرور زمان روی ما تاثیر دارن و ما چیزهایی خواسته یا ناخواسته از اونا یاد می گیرم  و این تاثیر ها تنها روی ما و شخصیت ما اثر گذار نیستن بلکه این رفتارهای متاثر از اون افراد به خانواده و اطرافیانمون هم سرایت می کنه و اونا رو هم درگیر خواهد کرد

 «با شخص شریر (بدکار) مصاحبت مكن، زیرا طبع تو، شر و بدی را از طبع او می‏دزدد و تو نمي‏داني»

«لاَ تَصْحَبِ اَلشَّرِيرَ فَإِنَّ طَبْعَكَ يَسْرِقُ مِنْ طَبْعِهِ وَ أَنْتَ لاَ تَدْرِي»

 در خصوص جمله قصار بالا، بعضی جاها به عنوان حدیث از مولا علی علیه السلام آورده بودن از کتابی به اسم آثار الصادقین صادق، احسان بخش، ج 10، ص 520. ولی من این کتاب پیدا نکردم و در جامع الاحادیث گشتم به عنوان حدیث پیدا نکردم ولی در کتاب مجموعة ورّام، ج 2، ص 15 به عنوان کلام حکماء آوردن 

پ ن 2: خودمم قبول دارم تصاویر یه کم ترسناک شدن

پ ن 3: در خصوص جمله قصار بالا سوال از پرسمان دانشجویی سوال کردم که پاسخ در صفحه دوم هست؟

پ ن 4: مطلب اول و دوم و سوم می تونید از طریق لینک مطالعه کنید و یا در صفحه سوم، چهارم و پنجم همین مطلب

صفحات: 1 · 2 · 3 · 4 · 5

امروز بعد سخنرانی یه حاج خانومی مهربون (از این مادربزرگای دوس داشتنی) اومد گفت زیاره جامعه سوم چیه؟

گفتم زیارت جامعه کبیره و صغیره رو می شناسم.

ایشون گفتن که جزو اعمال روز عرفه توی مفاتیح نوشته شده و فک می کنن بخشی از زیارت جامعه کبیره اس.

با شرمندگی به حاج خانوم گفتم اطلاع ندارم چند لحظه صبر کنین بررسی کنم بگم.

به کمک گوگل متن این زیارت رو تو سایت آیت الله مکارم و حاج آقای انصاری پیدا کردم.

براشون پرینت گرفتن و دادم.

خلاصه موقع گفتن نمی دونم حس شرمندگی داشتم زیاد، نمیدونم از چیه؟ مردم و از جمله حتی مادربزگ خودم فک می کنن چون طلبه ام تمام زیارات وادعیه و اعمال مستحبی باید بلد باشم. انگار یه مفاتیح زنده باید باشی.

شما با گفتن نمی دونم چطوری هستین؟ راحت می تونین بگین؟ یا فک می کنین گفتن نمی دونم از نظر علمی سطحتون پایین میاد و باید هر جور تونستین به پرسشگر پاسخ بدین؟

استاد عزیزی سطح 3 داشتیم که بهمون گفت فک نکنین نمی دونم گفتن سطح و ارزشتون بین مردم میاره پایین،  از نمی دونم گفتن نترسین

اونچه که ترسناک و باید ازش ترسید نگفتن نمی دونم هست و اشتباه ج دادنه

و قطعا اگر پرسشگر بفهمه اشتباه گفتین ارزشتون کم میشه و باعث بدبینی به طلبه ها میشه.

پ ن 1: توی سایت پرسمان هم در باره زیارت جامعه سوم سوالی مطرح شده بود:

آیا زیارت سوم جامعه که در مفاتیح آورده شده را به عنوان زیارت جامعه واقعی می توان خواند؟

در پاسخ به چند نکته توجه نمایید :
1- منظور از زیارت جامعه زیاراتی است که با آن می توان هر امامی را زیارت کرد .
2-زیارات جامعه فراوان است و معروف ترین آنها زیارت جامعه کبیره است که از حضرت هادی ^{علیه السلام} روایت شده است .
3- زیارات جامعه دیگری از سایر اماممان ^{علیهم السلام} نقل شده که همگی معتبر و با برکت و مشتمل بر معرفی اولیای الهی و مقام و منزلت والای آنها است .
4- بنا بر این زیارت سوم جامعه نیز معتبر و مغتنم است و از اولیای معصوم ^{علیهم السلام} نقل شده و در کتب معتبر روایت شده است.

پ ن 2: توی لینک می تونین متن، ترجمه و صوت دعا رو ببینید.

به این فکر می کنم که از شهید بهشتی چی می دونم؟!

امام جماعت مسجد هامبورگ قبل از انقلاب بود؟

روحانی که به انگلیسی، عربی و آلمانی مسلط بودن؟

کلاس زبان برگزار می کردند؟

روحانی شیک پوشی بود؟

مبارز انقلابی بود؟

اولین رئیس قوه قضاییه بود؟

هفت تیر با جمعی از دوستانش شهید شد؟

دکتری داشت؟ در چه رشته ای؟

منافقین علیه اش شعار می دانند؟ 

نویسنده بودن؟ در چه زمینه ای؟ 

واقعا بهشتی کی بود؟

 من با عرض شرمندگی در مورد ایشون مطالعه ای ندارم هر چی می دونم از تلوزیون بوده و برنامه هایی که نصف و نیمه دیدم 

باعث شرمندگیه برای خودم که از شهدا و بزرگان انقلاب هیچی نمی دونم

نمی دونم چند نفر مشابه من هستن ولی فک کنم کم نیستیم بنا به تجربه خودم میگم

با این اطلاعات کمف بدون شناخت، بدون آشنایی میشه راهشون ادامه داد، میشه کسی رو به راهشون دعوت کرد؟

جا داره واقعا بگم شهدا شرمنده ام

 قصدم از نوشتن این مطلب معرفی آثار  شهید بود چون تقریبا هیچ جا ندیدم کتابی از ایشون معرفی بشه یا در کتابخانه مدارس علمیه که من باهاشون ارتباط داشتم، باشه یا من ندیدم.

تنها کتابی که از ایشون دیدم میشه گفت مطالعه کردم در مسابقه کتابخوانی موقع سطح دو شرکت کردم یه کتاب به اسم «ولایت، رهبری، روحانیت»

پ ن 1: برای آشنایی با آثار شهید به صفحه دوم مراجعه کنید.

پ ن 2: یادش به خیر مسابقه کتابخوانی که بالا گفتم به همت بسیج طلاب مدرسه و فرهنگی مدرسه برگذار شد نصف هزینه کتب از دوستان طلبه جمع کردیم نصفش هم بسیج و فرهنگی مدرسه و کلی از طلاب شرکت کردن 

ادامه »

این مطلب می خواستم قبل رفتن به مراسم شب قدر بنویسم نشد 

و الان می نویسم

معمولا اعتراف یه خطا و اشتباه خیلی سخته و شجاعت می خواد

ولی برای درخواست بخشش از صاحب حق تضیع شده با خطا، اولین گام اعتراف جایی که نمی دونه یا جایی که میدونه ولی به روت میاره و مخصوصا جایی که خودت هم میدونی صاحب حق خبر داره ولی نه تنها به روت نمیاره بلکه با وجود خطات باز به ت محبت داره و کمکت هم می کنه هر چقدر هم این صاحب حق بزرگتر و محترمتر و بزرگوارتر، اعتراف سخت تر میشه

حالا اگه صاحب حق تضیع شده خدا باشه و خطا بنده ای که در مقابلش هیچ نداره و هر چه داری از کرم باری تعالی است واقعا سخته

توی متون دینی و اخلاقی هم اشاره شده یکی از مقدمات توبه و بازگشت به سوی خدا و بندگی کردن اعتراف به گناه هستش، پذیرش خطا و پشیمانی واقعی از آن خطا است.

در صحیفه سجادیه هم دعایی با همین عنوان اعتراف به خطا هست دعای دوازدهم 

واقعا دعای زیبا و پر محتوا و آموزنده ای هست

فک کنم برای این شب و شب های باقبمانده از رمضان دعای خوب و مناسبیه

پ ن: لطفا برای دیدن تصویر دوم و مطالعه توضیحاتی در مورد دعا در صفحه دوم مراجعه کنید.

صفحات: 1 · 2

امروز سوم شعبان روز میلاد آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام

روز  ولادت کسی است که برای پاسداری از دین جدش به پاخواست و از هر چه داشت گذشت

و چه زیبا گفت آن شاعر عرب:

ان کان دین محمد لم یستقم

الا بقتلی یا سیوف خذینی

شاعر: ابوالحب حویزی

ترجمه: «اگر دین محمد(ص) جز با کشتن من پا بر جا نمی‌ماند پس ای شمشیرها مرا دریابید»

امروز هم در جامعه ما انسان هایی هستند که با تاسی به سالار شهیدان علیه اسلام برای پاسداری از دین و مهین اسلامی از جان مایه می گذارند و بی چشم داشتی همیشه حاضرند به قول کسی «همیشه پای یک سپاهی در میان است»، در دفاع، امنیت، سلامت، زلزله، سیل و … هر کجا نیروی پای کار لازم باشدهستند و جالب که به جای تشکر همیشه مورد هجمه و طعن قرار میگیرند ولی باز هستند.

بزرگ مردان روزتان مبارک

یاد امام خمینی عزیز که این روز رو «روز پاسدار» نامیدند هم گرامی

یه اتفاق جالب که این روز ها افتاد و عجیب هم بود اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان گروهک تروریستی از طرف دولت امریکا دولتی که سردمدار تروریسم دولتی است و اگه تاریخش رو بررسی کنی دستش به خون مظلومین جهان آلوده است و هر کجا ظلمی در جهان باشه بررسی کنیم خواهیم دید رد پاش هست طالبان، القاعده، داعش، منافقین، حمله عربستان به یمن، دفاع همه جانبه از رژیم غاصب و جنایتکار اسرائیل و …

واکنش دوست عزیزم که همسرشون سپاهی هست  برام جالب بود

پ ن1: شیخ محسن حویزی حائری، معروف به «ابوالحب حویزی » از شاعران شیعه و دارای دیوان شعری به نام «الحائریات» است. او از شعرا و خطبای کربلا بوده و در سالهای 1235 - 1305 ه . ق، زندگی می کرده است. به اشتباه بیت شعر ایشون به امام حسین علیه السلام نسبت داده شده است. منبع

پ ن2: روزگای به شیعه گفتند رافضی (از دین برگشته) ولی با گفتن رافضی نه شیعه از دین برگشت نه شیعه از بین رفت. حالا به سپاه هم بگن تروریست، آب در هاون کوبیدنه